خلق جهان مشترک هنری در فرارفتن هنرمند از خود نتیجه ای بر مبنای بررسی تطبیقی آثار دیوید هاکنی و کمال الدین بهزاد

هنرمند برای پویایی و متمایز‌‌‌ساختن خود همواره به روش‌‌‌های گوناگونی دست می‌‌‌زند؛ روش‌‌‌هایی که در صورت موفقیت می‌‌‌تواند شیوه‌‌‌هایی جدید و سبک‌‌‌هایی تازه را در هنر به‌وجود آورد. این رویکرد را اگر ‌‌&فرا‌رفتن‌‌& هنرمند از خود بنامیم، می‌‌‌توان هنرمندان بسیاری را جست‌‌‌وجو کرد که اقدام به آن کرده‌‌‌اند و شیوه‌‌‌های بدیعی را به وجود آورده‌‌‌اند. فرا رفتن هنرمند از خود می‌‌‌تواند از دو نظام مشخص تاثیر‌‌‌پذیری از سایر هنرمندان و کنش ضد سبکی تثبیت شده در خود هنرمند تبعیت کند. در راستای این فرایند تحولی، برخی هنرمندان فارغ از اندیشه یا حوزة جغرافیایی خود به یکدیگر نزدیک شده و محدودة کار آن‌‌‌ها دارای فضاهای مشترک با یکدیگر شده‌‌‌اند؛ در این فرآیند شباهت‌‌‌های متعددی میان آثارشان به وجود آمده و تاثیر‌‌‌پذیری هریک از دیگری باعث خلق شیوه‌‌‌ها و سبک‌‌‌های تازه در هنر شده است. دو تن از این هنرمندان کمال الدین بهزاد1و دیوید هاکنی2 هستند که اولی در فرایند ضدیت با سبک خود و دیگری با تاثیر‌‌‌پذیری از نگارگری شرق، از خود و شیوه‌‌‌های نقاشی رایج  فراتر رفتند. این مقاله با استفاده از روش کتابخانه‌‌‌ای به بررسی تطبیقی برخی آثار بهزاد و هاکنی پرداخته و با ارزیابی و تحلیل شباهت‌‌‌های موجود در میان آثار این دو هنرمند ایرانی و انگلیسی، روند فرا رفتن از خود توسط هنرمند را بررسی کرده‌‌‌است. این پژوهش بر آن است تا تاکید کند در کنش فرا‌‌‌رفتن از خود توسط هنرمندان، جهان‌‌‌های سبکی با یک‌‌‌دیگر تداخل می‌‌‌یابد و همین تداخل شکلی و محتوایی است که باعث ایجاد جریان‌‌‌های تازه و بدیع هنری می‌‌‌شود.

Creation of a Common Artistic World through Going Beyond Oneself by the ArtistA Comparative Study of the Works of Kamalodin Behzad and David Hockney

In order to remain dynamic and to make oneself distinguished, an artist may take different approaches; approaches which may, in turn, create new styles in art. If such an approach can be named going beyond oneself, then many artists may be nominated to have practiced it making novel styles. Going beyond oneself often follows two distinct ways: being inspired by other artists or adopting an antistyle action by the artist. Interestingly enough, it sometimes happens that certain artists, irrespective of their nationality or of their way of thinking, have become very close to each other in terms of artistic outlook and taste. Accordingly, a considerable amount of similarity can be seen among their works. Being inspired by one another has led to creation of novel artistic styles. Two of such artists are Kamalodin Behzad and David Hockney. Both went beyond themselves and beyond the common painting styles; the former by challenging his own style and the latter by being inspired by the oriental painting style. This research aimed to study certain works of Kamalodin Behzad and David Hockney comparatively in order to analyze and evaluate the similarities among their works and, hence, to examine the process of going beyond oneself by the artist. The data were mainly collected from library sources.  The result of the study indicated that in the course of going beyond oneself, the styles are incorporated. It is, in fact, the very incorporation, in terms of form and content, that gives birth to new movements in art as well as to novel artistic styles.