اثرات کاربرد هورمون‌های گیاهی بر عملکرد و خصوصیات فیزیولوژیک نخودفرنگی تحت آبیاری تکمیلی

به‌منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی در مراحل مختلف رشد و نمو نخود‌فرنگی (گلدهی، غلاف‌دهی، گلدهی+ غلاف‌دهی و دیم) و کاربرد هورمون‌های مختلف رشد شامل اکسین (iaa)، جیبرلیک‌اسید (ga3)، سیتوکینین (6bap) و شاهد (آب مقطر)، آزمایشی به‌صورت اسپلیت‌پلات بر پایه‌ی طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی در سال 95-1394 اجرا گردید. نتایج نشان داد، اجرای آبیاری تکمیلی در دو مرحله گلدهی و غلاف‌دهی و کاربرد هورمون‌های سیتوکینین و اکسین به‌ترتیب با مقادیر (8910، 7835، 15100 و 14381 کیلوگرم در هکتار) موجب تولید بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک شدند. کاربرد سیتوکینین باعث افزایش میزان کارایی فتوشیمیایی فتوسیستم ii، شاخص زنده‌مانی، میزان قند و پروتئین محلول و محتوی نسبی آب برگ شد. به‌طور کلی انجام آبیاری تکمیلی و استفاده از هورمون‌های رشد به‌ویژه سیتوکینین و اکسین می‌تواند جهت جلوگیری از مواجه شدن نخودفرنگی با تنش خشکی در مراحل حساس گلدهی و غلاف‌دهی و افزایش عملکرد اقتصادی آن مناسب باشد.