کیفیت نشاء و میوه‌ گوجه‌فرنگی (Solanum Lycopersicum .) رقم سوپرآ در پاسخ به تغذیه ساکارز و اسیدبوریک

ساکارز به‌عنوان منبع کربوهیدرات و بور به‌عنوان عامل تاثیرگذار در انتقال کربوهیدرات، بر رشد نشاءها تاثیر مثبت دارد. در این تحقیق، اثر تغذیه ساکارز و اسیدبوریک روی کیفیت نشاء در خزانه و میوه گوجه‌فرنگی در مزرعه بررسی شد. ابتدا بذور رقم سوپرآ در سینی نشاء کشت شدند.‌ نشاءها به دو گروه 1- محلول‌پاشی در خزانه، 2- محلول‌پاشی پس از انتقال به مزرعه، تقسیم شدند. محلول‌پاشی هر گروه طی سه مرحله با غلظت‌های 0، 5 و 10 درصد ساکارز و 0،‌ 0.1 و 0.2 درصد اسیدبوریک، انجام شد. نتایج نشان داد که تغذیه با ساکارز و بور در خزانه، طول نشاء و سطح برگ را تا 30 درصد نسبت به شاهد کاهش داد که می تواند برای تحمل تنش ناشی از فرایند انتقال مطلوب ‌باشد. در نتیجه‌ی کاهش رشد قسمت هوایی، نسبت ریشه به ساقه ی نشاءها تا 35 درصد نسبت به شاهد افزایش یافت. همچنین، محلول‌پاشی نشاءها با 10 درصد ساکارز همراه با 0.1 درصد اسیدبوریک، موجب افزایش وزن خشک ساقه ی نشاء تا 0.04 گرم و کاروتنوئید تا 0.214 میلی‌گرم در گرم وزن‌تر شد. پس از انتقال به مزرعه نیز، بیشترین تعداد گل با 114.86 و بالاترین تعداد خوشه با 19.7 عدد در اسیدبوریک 0.2 درصد مشاهده شد. بیشترین تعداد میوه نیز (18.70 عدد) در برای تیمار ساکارز پنج درصد همراه با اسید بوریک 1/ 0 درصد ثبت گردید. به طور کلی، بالا بردن ذخایر کربوهیدراتی نشاء از طریق محلول پاشیبا ساکارز بعنوان یک عامل کلیدی برای استقرار نشاء در مزرعه تعیین شد. محلول پاشی توام با بور نیز باعث بهبود جذب ساکارز در درون گیاه گردید.

Seedling and fruit quality of tomato (Solanum lycopersicum Var. SuprA) in response to spraying sucrose and boric acid

Sucrose and boron as a source of carbohydrates and an effective factor in carbohydrate transport, respectively heve positive effects on seedlings’ growth. In this study, the effect of spraying sucrose and boric acid were evaluated on seedlings and fruits quality of tomato in the nursury and field, respectively. Tomato seeds (Var. SuprA) were planted in seedling tray. Seedlings were subdivided into two groups for foliar application: 1 were sprayed in the nursery, and 2 were sprayed after transplanting into the soil. Foliar application of each group was performed in three stages with concentrations of 0, 5 and 10% sucrose and 0, 0.1 and 0.2% boric acid. The results revealed that nutrition of sucrose and boric acid in nursery reduced seedlings’ height and leaf area upto 30 percent in comparison to the control, which might be desirable to tolerate the potential stress caused by transplanting process. Because of decreased shoot growth, the root to shoot ratio of seedlings increased by all treatments containing sucrose upto 35 percent compared to control. Spraying with 10 percent sucrose and 0.1 percent boric acid in nursery were significantly improved shoot dry weight to 0.04 g and carotenoid upto 0.214 mg/gFW. Also, tomato seedlings sprayed with sucrose and boric acid immediately after transplanting had positive effects on plants growth. The highest number of flowers (114.86) and the highest number of clusters with (19.7) were recorded for 0.2 percent boric acid treatment. Maximum number of fruits per plant (18.70) was recorded for spraying sucrose 5 percent plus boric acid 0.1 percent. For coclusion, increasing the carbohydrate content of transplant through sucrose foliar application is a key factor in plant establishment. It was also found that the boron element allows sucrose transfer into the plant. The simultaneous use of sucrose and boron improved sucrose absorption rates in the plants.