بررسی تاثیر متانول، تراکم و تداخل علف‌های‌هرز بر صفات مورفولوژی و عملکرد بامیه

افزایش تراکم گیاه زراعی و کاربرد متانول از جمله عواملی هستند که می‌توانند موجب افزایش توان رقابتی گیاه بامیه(abelmuschus esculentus)با علف‌های‌هرز و در نتیجه افزایش عملکرد آن شوند. با این هدف آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده- فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند در سال زراعی 1396 انجام شد. تیمار متانول در دو سطح شامل (صفر و 20 درصد حجمی محلول‌پاشی متانول) در کرت‌های اصلی، تراکم در دو سطح شامل (پنج و 10 بوته در مترمربع) و دوره‌های عاری از علف‌هرز شامل (عاری از علف‌هرز تا پایان برداشت، عاری از علف‌هرز تا پنج هفته پس از سبز شدن و عاری از علف‌هرز تا 10 هفته پس از سبز شدن) به کرت‌های فرعی اختصاص یافت. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد میوه بامیه (1048 گرم بر مترمربع) و بیولوژیک (231 گرم بر مترمربع) در شرایط کاربرد 20 درصد حجمی متانول، تراکم 10 بوته در مترمربع و وجین علف‌های‌هرز در طول دوره رویش بود. بیشترین وزن خشک علف‌های‌هرز باریک‌برگ در شرایط عدم کاربرد متانول، تراکم پنج بوته در مترمربع و وجین علف‌های‌هرز تا پنج هفته پس از رویش (641 گرم بر مترمربع) و بیشترین وزن خشک علف‌های‌هرز پهن‌برگ در شرایط کاربرد متانول، تراکم پنج بوته در مترمربع و وجین علف‌های‌هرز تا پنج هفته پس از رویش (324 گرم بر مترمربع) بود. به‌طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که اگرچه متانول باعث بهبود صفات بامیه در شرایط تداخل و عاری از علف‌هرز شد؛ اما انتخاب تراکم مناسب (10 بوته در مترمربع) نقش بسیار مهمی در بهبود صفات موثر در عملکرد میوه بامیه و حفظ آن در شرایط رقابت با علف‌هرز داشت.