خشونت خانگی

زمینه و هدف: خشونت علیه زن در خانواده متداول ترین شکل خشونت علیه زن است که غالبا توسط نزدیکترین افراد خانواده مانند شوهر به وقوع می پیوندد. خشونت خانگی شایعترین شکل خشونت، همراه با بیشترین احتمال تکرار، کمترین گزارش به پلیس و بیشترین عوارض اجتماعی، روانی و اقتصادی می باشد. شیوع آن در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. تخمین زده می شود که خشونت در بیش از نیمی از خانواده ها وجود دارد از هر چهار زن یک نفر در معرض خشونت است. تقریبا یک سوم زنان جهان حداقل یک بار خشونت را تجربه کرده اند. آنچه مسلم است تاثیری که خشونت بر روی زن می گذارد بیش از آنکه جسم زن را بخراشد روح او را جریحه دار کرده و از او موجودی بی اراده و مفعول و منفعل می سازد. هدف این پژوهش، بررسی مطالعات و تحقیقات کاربردی پیرامون خشونت علیه زنان در ایران است. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نوع تحلیلی – توصیفی با رجوع به منابع معتبر علوم اجتماعی، روانشناختی، تربیتی و اطلاعات علمی – اینترنتی و با استناد به کتب و ترجمه تفاسیر معتبر با رویکرد استتناجی به تجزیه و تحلیل آن پرداخته شد. یافته ها: نتایج حاصل از این پژوهش علل فردی (جنبه های زیستی، عوامل روان شناختی، ناکامی، ضعف اخلاقی، عدم پایبندی زوجین به اعتقادات دینی، الکل و مصرف مواد مخدر، متغییر سن، هوش و تحصیلات)، علل تعامل میان فردی (جنسیت، یادگیری، نوع ازدواج، دخالت اطرافیان، مشکلات ارتباطی)، علل اجتماعی – اقتصادی (زمینه های اقتصادی، وضعیت اقتصادی زنان)، عوامل فرهنگی، عوامل سیاسی، عوامل حقوقی، ساختار جامعه و توزیع نابرابری قدرت را مهمترین دلایل بروز خشونت خانگی در جامعه بیان کرده است. نتیجه گیری: ارتقا و بهبود وضعیت زنان خشونت‌دیده از لحاظ افزایش سطح تحصیلات و آگاهی خانواده‌ها به‌ویژه تحصیلات زنان؛ زمینه‌سازی هرچه بیشتر بسترهای مشارکت زنان در فعالیت‌های اجتماعی- اقتصادی؛ تلاش برای ارتقای برابری جنسیتی در خانواده‌ها و جامعه؛ آگاهی زوجین نسبت به حقوق همدیگر و ایجاد فرصت‌های شغلی و توانمندسازی بیشتر زنان، نقش موثری در کاهش خشونت علیه زنان دارند.