اثربخشی روانشناسی مثبتنگر بر همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره کرمانشاه

زمینه و هدف: یکی از ارکان عمده جامعه و طبیعی ترین گروه برطرف کننده نیازهای مادی، عاطفی، تکاملی و معنوی انسان، خانواده است که کانون صمیمانه ترین روابط و تعاملات بین فردی است. در واقع سلامت و بالندگی جامعه وابسته به سلامت و رشد خانواده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روانشناسی مثبتنگر بر همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره کرمانشاه انجام شد. روش پژوهش: طرح پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و به‌صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری و همچنین گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه‌ی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره و درمانی کرمانشاه در سال 99-1398 بود. آزمودنی ها شامل 30 نفر است که به شیوه نمونه گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش (15) و گروه کنترل (15) جایگزین شدند، برای آزمودنی‌های گروه آزمایش جلسات روانشناسی مثبتنگر به‌صورت جلسات گروهی برگزار شد و از پرسشنامه سنجش عملکردخانواده (fad) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش روانشناسی مثبتنگر تاثیر معناداری بر بعد همراهی عاطفی396/0 =f و حل مسئله 100/0 = f در گروه آزمایش داشت که این تاثیر در مرحله پیگیری نیز باقی مانده بود. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت روانشناسی مثبت نگر منجر به ارتقا عمکلرد خانواده زوجین در بعد همراهی عاطفی و حل مسئله زوجین شده است بنابراین میتوان از فنون روانشناسی مثبتنگر برای بهبود مشکلات زناشویی در کلینیک ها بهره برد.