پیش بینی وسوسة مصرف مواد با توجه به الگوهای ارتباطی خانواده و خودکنترلی در معتادین تحت درمان با متادون

زمینه و هدف: اعتیاد را باویژگی هایی نظیر تحمل و وابستگی تعریف می کنند. مطالعات نشان می دهد که عوامل فردی، اجتماعی و خانوادگی در موضوع اعتیاد نقش دارند. احتمالاً متغیرهایی مانند وسوسه مصرف ، الگوهای ارتباطی خانواده با دو جهت گیری گفت و شنود و همنوایی و همچنین خودکنترلی می توانند در گرایش و مصرف مواد نقش داشته باشند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر پیش بینی وسوسة مصرف مواد با توجه به الگوهای ارتباطی خانواده و خودکنترلی در معتادین تحت درمان با متادون می باشد. روش پژوهش: در این پژوهش به منظور آزمون فرضیه ها از روش همبستگی استفاده کرده و از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه میزان واریانس مربوط به متغیر وسوسة مصرف مواد به وسیله ی متغیرهای پیش بین اندازه گیری می شود.جامعه آماری را کلیه درمانجویان معتاد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهر اهواز در سال 1398 تشکیل داده اند.از جامعه مفروض نمونه ای به تعداد 213 نفر بصورت غیر تصادفی هدفمند گزینش گردید. به منظور سنجش متغیرها از پرسشنامة های عقاید وسوسة انگیز بک و همکاران ،الگوهای ارتباطی خانواده کوئرنر و فیتزپاتریک، و خودکنترلی تانجی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss24 استفاده شد. یافته ها : محاسبة ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که وسوسة مصرف با الگوی ارتباطی گفت و شنود دارای رابطة منفی معنی دار و با الگوی ارتباطی همنوایی رابطة مثبت معنی دار دارد . همچنین وسوسة مصرف با خودکنترلی دارای رابطة منفی معنی دار است. در نهایت تحلیل رگرسیون چندگانه مربوط به متغیرهای پژوهش مشخص کرد که ترکیب سه متغیر الگوهای ارتباطی با جهت گیری گفت و شنود ، همنوایی و خودکنترلی 27 درصد واریانس وسوسة مصرف مواد شرکت کنندگان در پژوهش را تبیین و پیش بینی می کند. نتیجه گیری: آموزش خانواده ها و آشنایی ایشان با جهت گیری های ارتباطی خانواده و نقش برجستة ایشان درانتقال تجارب مثبت به منظور مقابله و مدیریت شرایط خطر می تواند نسبت به افزایش خودکنترلی و کاهش گرایش به مصرف و مهار وسوسة مصرف مواد فرزندان و درمانجویان با متادون موثر باشد.