آسیب‌زایی مادران از اینترنت در بحران کرونا و تعامل مادر-کودک؛ نقش متغیر میانجی احساس تنهایی مادران

زمینه و هدف: همه‌گیری covid-19 پیامدهای کوتاه‌مدت و همچنین طولانی‌مدت روانشناختی برای خانواده‌ها از جمله افزایش احساس تنهایی را به دنبال داشته است. برخی بر این اعتقادند که دستگاه‌هایی مانند تلفن هوشمند می توانند به مثابه ابزاری در جهت کاهش احساس تنهایی به شمار آید. در مقابل، پاره ای از پژوهش‌ها در طی همه‌گیری کرونا، بر این نکته تاکید دارند که استفاده زیاد از اینترنت با افزایش استفاده آسیب‌زا از اینترنت و افزایش احساس تنهایی همراه است. کاهش کیفیت والدگری از دیگر پیامدهای سوء استفاده آسیب‌زای والدین از اینترنت است. با توجه به اهمیت کیفیت تعامل مادر-کودک، این مطالعه با هدف بررسی مدل ساختاری استفاده آسیب‌زای مادران از اینترنت و تعامل مادر-کودک با میانجی‌گری احساس تنهایی مادران در دوران اپیدمی کرونا انجام شد. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش، مادران شهر تهران در بهار سال 1399 بود که حداقل یک فرزند 3 تا 5 سال داشتند. نمونه ای از 337 مادر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد استفاده آسیب‌زا از اینترنت کاپلان (gpius)، پرسشنامه تعامل والد-کودک پیانتا (cprs) و مقیاس احساس تنهایی دی‌توماسو، برانن و بست (selsa-s) بود. داده‌های گردآوری شده، با استفاده از نرم افزار های spss-26 و amos-24 مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که استفاده آسیب‌زای مادران از اینترنت با تعامل مادر-کودک رابطه منفی و معنادار و با احساس تنهایی رابطه مثبت و معنادار دارد. یافته‌های برآمده از معادلات ساختاری نشان داد که شاخص‌های نیکویی مدل در محدوده مطلوب قرار دارند و نقش میانجی متغیر احساس تنهایی در رابطه بین استفاده آسیب‌زا از اینترنت و تعامل مادر-کودک تایید شد.نتیجه گیری: براساس یافته‌های این پژوهش احساس تنهایی مادران می‌تواند بین استفاده آسیب زا از اینترنت و تعامل مادر-کودک نقش واسطه‌ای ایفا کند. با توجه به تاثیر شیوع کرونا در افزایش احساس تنهایی و استفاده آسیب‌زا از اینترنت، یافته‌های این پژوهش، ممکن است به اطلاع رسانی بهتر و رهنمودهای موثر در جهت بهبود تعامل مادر-کودک و به‌زیستی خانواده کمک کند.