سینما درباره ازدواج عاشقانه چه می گوید؟ بررسی نقش عشق در خانواده در عصرما سینمای طنز در سال‌های 1390- 1395

زمینه و هدف. عشق به شکل عام و نه علاقه‌ زوجین به یکدیگر، پدیده‌ای است که در چند قرن اخیر به وجود آمده است و پیوندها متناسب با دنیای سیالی است که «احتمالات عاشقانه» با سرعت در آن در حال عبور و مرور است. پیوندهایی که با وعدۀ «رضایت بخش تر بودن و قانع کننده تر بودن» همدیگر را از صحنه خارج می کنند. سینما به مثابه وسیلۀ ارتباطی تاثیرگذار بر خانواده، قادر خواهد بود الگوهای تعهد زناشویی مدنظر خود را به جامعه ارائه دهد لذا پژوهش حاضر با تکیه بر نظریۀ عشق استرنبرگ به بررسی تعهد زناشویی در فیلم‌های سینمایی پنج سال اخیر بین زوجین متاهل پرداخته است.روش پژوهش: رویکرد این مطالعه کیفی است. در این پژوهش از روش تحلیل محتوا استفاده شده است و جامعة آماری این تحقیق، فیلم های سینمایی طنز سال‌های 1390 تا 1395 است. که با نمونه گیری به شیوه هدفمند از این بین، خواب زده ها به عنوان فیلمی‌که هیچ موافقی در بین منتقدین نداشته، آتش بس دو به عنوان فیلمی‌با نظرات موافق و مخالف و نهنگ عنبر به عنوان فیلمی‌که با اقبال عمومی‌مواجه شده اند انتخاب شد. یافته ها. از دید سینما گران، بیش از 30 درصد روایط غیر رسمی‌پایدار نمایش داده شده اند که این خود جای تامل دارد در عین اینکه 25 درصد از روابط رسمی نیز ‌ناپایدار به تصویر کشیده شده اند. یافته ها نشان می دهد پنجاه درصد روابط زناشویی چه رسمی‌چه غیررسمی‌متعهدانه است، تعهد ربطی به رسمی بودن رابطه ندارد و امری فردی است. از طرفی نسبت به 2 به 6 بودن بی تعهدی از طرف مردان به زنان نشان می دهد که از دید فیلم های سینمایی عمده بی تعهدی از طرف زنان نه مردان صورت گرفته است به طوریکه زنان سه برابر بی تعهدتر از مردان نشان داده شده اند. نتیجه گیری. این پژوهش نشان می‌دهد سینما به مخاطب خود می گوید: آزاد باش، به انتخاب خودت متعهد باش اما مراقب خیانت زنان باش. با القای بی خطر بودن عدم تعهد زناشویی به مخاطبین و تشویق آن ها نقش مهمی در فرهنگ بی تعهدی زناشویی دارد. پژوهش حاضر تایید می‌کند از دید فیلم‌های مورد بررسی حتی در روابط نامشروع و غیر رسمی‌بین زن و مرد، عشق کامل همان قدر می‌تواند وجود داشته باشد که این احتمال برای روابط رسمی‌هست و احتمال خطر هم به همین تناسب وجود دارد.