اثربخشی آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی،کفایت اجتماعی و انعطاف پذیری شناختی زنان درگیر طلاق عاطفی

زمینه و هدف: کاهش صمیمیت و گسست عاطفی یکی از چالش‌های خانوادۀ معاصر است که افراد و گروه‌های مختلف به شیوه‌های گوناگونی آن را درک و تفسیر می‌کنند. کشف زمینه‏ها و نحوۀ مواجهه با طلاق عاطفی از طریق ادراک و معنای ذهنی زنانی که درگیر این فرایند شده‌اند، دارای اهمیت است. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هیجان‌مدار بر پذیرش اجتماعی و کفایت اجتماعی و انعطاف پذیری شناختی زنان درگیر طلاق عاطفی بود. روش و پژوهش: پژوهش حاضر، از جمله طرح‌های نیمه‌آزمایشی، به صورت پیش‌آزمون – پس‌آزمون بود. جامعۀ آماری در این پژوهش، شامل تمامی زنان درگیر طلاق عاطفی مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره و روان شناسی شهر تهران در سال 1399-1400 می باشد که تعداد آن‌ها برابر با هفتاد نفر می باشند که تعداد نمونه برابر با سی نفر و به صورت در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه پذیرش اجتماعی کراون و مارلو (sds)، کفایت اجتماعی فلن (fscq)انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (sfi) و جلسات مشاورۀ زوج‌درمانی هیجان‌مدار استفاده. برای تجزیه و تحلیل داده‌های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا برای فرضیه‌های اصلی) و تک‌متغیره (آنکوا برای فرضیه‌های فرعی) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که آموزش هیجان‌مدار بر پذیرش اجتماعی تاثیر دارد و با آموزش هیجان مدار می توان میزان پذیرش اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی را بهبود بخشید و همچنین آموزش هیجان مدار بر کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی نیز اثربخش است و با آموزش هیجان مدار می توان میزان کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی را بهبود بخشیدنتیجه گیری: بنابراین نتایج نشان داد که آموزش هیجان مدار بر پذیرش اجتماعی و کفایت اجتماعی زنان اثرگذار است. همچنین این پژوهش نشان داد که شدت اثر آموزش هیجان مدار بر کفایت اجتماعی زنان درگیر طلاق عاطفی بیشتر دارد