نقش جهت گیری مذهبی و سبک های فرزندپروری والدین در گرایش فرزندان به رفتارهای پرخطر

زمینه و هدف: پژوهش های انجام شده بر روی سبک های فرزندپروری نشان داده است که هر کدام از این سبک ها می تواند پیامدهای مثبت و منفی در کودکان به همراه داشته باشد. از سویی ، ضعف در سبک تربیتی والدین نسبت به فرزندان-شان، موجب ایجاد حس بی اعتمادی شده و از نظر اریکسون ایجاد اعتماد یا بی اعتمادی در کودکان تاثیر مستقیم بر شیوه دینداری و جهت گیری مذهبی آنان در آینده دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش جهت گیری مذهبی و سبک های فرزندپروری والدین در گرایش فرزندان به رفتارهای پرخطر بود. روش پژوهش: نمونه پژوهش حاضر را تعداد 384 نفرازدانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان ملارد و والدین آن ها تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (iars) ، پرسشنامه جهت گیری مذهبی (aros) و پرسشنامه سبک ها و ابعاد فرزندپروری (psdq) بود. در این پژوهش برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج کلی این پژوهش حاکی از این بود که زیرمقیاس جهت گیری مذهبی درونی و سبک فرزندپروری مقتدر به طور منفی و معنی دار و زیرمقیاس جهت گیری مذهبی بیرونی و سبک فرزندپروری سهل گیر به طور مثبت و معنی دار توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را داشتند. همچنین زیرمقیاس جهت گیری مذهبی بیرونی در گروه دختران و پسران به طور مثبت و معنادار و زیرمقیاس جهت گیری مذهبی درونی در گروه پسران به طور منفی و معنادار توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را دارند اما این زیرمقیاس در گروه دختران توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را ندارد.نتیجه گیری : همچنین بر اساس نتایج به دست آمده ، سبک فرزندپروری مستبد نتوانست رفتارهای پرخطر را پیش بینی کند و نتیجه گرفته شد که استفاده و اعمال سبک های مناسب فرزندپروری (سبک مقتدر) و داشتن نگرش های مناسب مذهبی والدین (جهت گیری درونی مذهبی) می تواند به عنوان نیرویی مهم در پیشگیری و شناخت رفتارهای پرخطر و پیامدهای آن در نوجوانان تلقی شود.