اثربخشی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس والدگری ،خودکارآمدی مادر و علائم اضطرابی کودکان پیش دبستانی دارای علائم اضطرابی

زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی که در کودکان پیش دبستانی یا اوایل مدرسه و در مرحله قبل از نوجوانی بروز می کند، تاثیرگسترده ای بر کودک، خانواده، معلمان و جامعه دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر بهبود استرس والدگری مادران و کاهش علائم اضطرابی کودکان پیش دبستانی بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری یک ماهه اجرا شد. نمونه آماری این پژوهش شامل 31 نفر از کودکان دارای علائم اضطرابی پنج تا شش ساله از شش مهدکودک شهرتهران بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و گواه جایگزین شدند .از والدین آزمودنی های گروه های مداخله و گواه خواسته شد، تا در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی ( pas) ، مقیاس خودکارآمدی والدینی(psam) و مقیاس استرس والدگری (psi) را تکمیل کنند. پس از جمع آوری داده ها در مرحله پیش آزمون، گروه مداخله به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی (پروتکل بوگلز و رستیفو، 2014) قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برنامه آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش استرس والدگری، افزایش خودکارآمدی والدین وکاهش علائم اضطرابی کودکان اثربخش بود (p≤0/005.) همچنین نتایج همچنان در مرحله پیگیری حفظ شده بودند. نتیجه گیری: ازنتایج پژوهش حاضر چنین بر می آید که به منظور پیشگیری از آسیب های بیشتر در بزرگسالی می توان از آموزش گروهی فرزندپروری مبتنی بر ذهن آگاهی برای کاهش استرس والدگری، بهبود خودکارآمدی والدینی و در نتیجه کاهش اضطراب کودکان استفاده نمود. همچنین با توجه به یافته های این پژوهش، می توان از این مداخله در مراکز آموزشی از جمله مدارس، درمانگاه ها و مراکز مربوط به آموزش خانواده و سلامت جامعه به عنوان راهبردی موثر سود جست.