بررسی پیش ببین های احساس حقارت از طریق سبک های دلبستگی ناایمن و اضطراب اجتماعی

زمینه و هدف: احساس حقارت باور به پایین بودن توانایی های عقلانی و جسمانی است که در نهایت موجب ایجاد اعتماد به نفس پایین تر در افراد می شود. از سوی دیگر اختلال اضطراب اجتماعی از جمله عواملی است که می تواند این حس را تحت الشعاع قراردهد و در نهایت تکامل اجتماعی افراد را با مشکلاتی رو به رو کند. بروز این اختلال در دوران نوجوانی اثر های باز دارنده بر رشد و پویایی افراد دارد و در کنار متغیرهایی همچون نوع دلبستگی افراد می تواند نقشی تعیین کننده در شکل گیری احساس حقارت داشته باشد. چنانکه افراد با سبک دلبستگی ناایمن بیشتر احتمال دارد درگیر احساس حقارت شوند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بین های اضطراب اجتماعی از طریق سبک های دلبستگی ناایمن و احساس حقارت در دانش آموزان دبیرستان های شبانه روزی شهر راین بود. روش: روش پژوهش حاضر همبستگی و جامعه هدف تمامی دانش آموزان مدارس شبانه روزی شهر راین در سال 1398 بودند. در این بین تعداد 91 نفر از دانش آموزان (50 دختر و 41 دختر) به عنوان نمونه پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به سه پرسشنامه سبکهای دلبستگی کولینز و رید (raas)، اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (spi) و مقیاس احساس کهتری یائو و همکاران (is) پاسخ دادند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد بین سبک های دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی با اضطراب اجتماعی رابطه مثبت معنادار وجود دارد، همچنین بین اضطراب اجتماعی با احساس حقارت رابطه معنادار وجود دارد. در نهایت اینکه اضطراب اجتماعی و سبک های دلبستگی ناایمن می توانند احساس حقارت را در دانش آموزان پیش بینی نمایند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت سبک های دلبستگی ناایمن می توانند در شکل گیری احساس حقارت در دوره نوجوانی نقش داشته باشند. همچنین اضطراب اجتماعی می تواند در گذر زمان منجر به ایجاد احساسات منفی نظر حس کهتری و حقارت در فرد شود.