اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار (efc) بر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای تعارض زناشویی

زمینه و هدف: اثربخشی آموزش با رویکرد هیجان مدار بر متغیرهای متعدد روان شناختی نشان داده شده است، اما تاثیر آن بر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین دارای تعارض زناشویی مغفول مانده است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زوج های دارای تعارضات زناشویی انجام شد.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زوج های دارای تعارضات زناشویی شهرستان دزفول بودند. نمونه شامل20 زوج (10 زوج گروه هیجان مدار و 10 زوج گروه کنترل) بودند که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و پس از مصاحبه مقدماتی و ملاک-های ورود و خروج به پژوهش با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای گردآوری داده ها در این پژوهش، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر و فیلسینگر (das)و پرسش نامه صمیمیت جنسی زوجین بطلانی و همکاران (csiq) بود. گروه آزمایش در 8 جلسه ی 90 دقیقه ای زوج درمانی هیجان مدار شرکت کردند درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. در پایان از هر دو گروه، پس آزمون گرفته شد و داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد آموزش رویکرد هیجان مدار باعث افزایش سازگاری زناشویی و مولفه های آن (رضایت دو نفری، همبستگی دو نفری، توافق دو نفری، ابراز محبت) و نیز صمیمت جنسی زوجین متعارض گروه آزمایش در مقایسه با زوجین متعارض گروه کنترل شده است. همچنین نتایج دیگر این پژوهش نشان داد تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مرحله پس آزمون تا پیگیری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش رویکرد هیجان مدار بر افزایش سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زناشویی زوجین موثر است و توصیه می شود این شیوه زوج درمانی در مراکز مشاوره خانواده و کارگاه های آموزشی در جهت حل مشکلات و تعارضات زناشویی زوج ها به کار گرفته شود.