بررسی رابطه سبک دلبستگی و خوش بینی با رضایت زناشویی در ازدواج های سنتی و غیر سنتی

زمینه و هدف: ازدواج، پیوندی اجتماعی است که پایه و اساس ارتباط انسانی را تشکیل می‌دهد و در آن زن و مرد با نیروی نهفته ناشی از غرایز و آیین و عشق به هم جذب و آزادانه و کامل تسلیم یکدیگر می‌شوند تا واحد پویایی با نام خانواده را ایجاد کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک دل‌بستگی و خوش‌بینی با رضایت زناشویی در ازدواج‌های سنتی و غیر سنتی انجام شد. روش پژوش: این پژوهش بر روی 196 فرد متاهل به نسبت مساوی زن و مرد و همچنین به نسبت 50 درصد از هریک از ازدواج‌های سنتی و غیر سنتی(مدرن) انجام شد. در این پژوهش از سه پرسشنامه تجدیدنظر شده سبک اسناد asq (خوش‌بینی- بدبینی)، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه سبک دل‌بستگی بزرگ‌سالان raas (تجدیدنظر شده) استفاده شد. روش نمونه‌گیری غیر تصادفی در دسترس بود. برای آزمون فرضیه‌ها از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری سلسله مراتبی استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که متغیر خوش‌بینی نمی‌تواند پیش‌بینی کننده رضایتمندی زناشویی در بین افرادی که به صورت سنتی باهم ازدواج کرده‌اند باشد اما این متغیر پیش‌بینی کننده رضایتمندی زناشویی افرادی که به‌طور غیر سنتی باهم ازدواج کرده‌اند می‌باشد همچنین دل‌بستگی اضطراب در هر دو گروه با رضایتمندی زناشویی همبستگی منفی معنادار دارد، علاوه بر این دل‌بستگی اضطراب پیش‌بینی کننده رضایتمندی زناشویی در افرادی است که به صورت غیر سنتی ازدواج کرده‌اند و دل‌بستگی نزدیک به طور معناداری پیش‌بینی کننده رضایتمندی زناشویی در افرادی است که به‌صورت سنتی ازدواج کرده‌اند. نتیجه‌گیری: به طور کلی رضایت زناشویی تحت تاثیر متغیرهای خوش‌بینی و سبک‌های دل‌بستگی قرار دارد که می‌توانند در درمان زوج‌های مراجعه‌کننده به کلینیک روانشناسی مورد توجه قرار بگیرند