اثر بخشی فناوری واقعیت مجازی بر افسردگی، اضطراب و استرس زنان میان‌سال مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن بوده که منجر به بروز اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب و استرس در افراد مبتلا به ویژه زنان که رکن اصلی خانواده می باشند، می گردد. با توجه به نقش مهم عوامل روانشناختی در فرآیند درمان و بهبود، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی فناوری واقعیت مجازی بر افسردگی اضطراب و استرس در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2 انجام پذیرفت. روش پژوهش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون به همراه گروه گواه بود. جامعه آماری این تحقیق، شامل زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع 2، شرکت کننده در دوره های مجازی آموزشی - فرهنگی سرا های محله منطقه 5 شهر تهران در سال 1399 بود، که تعداد 30 نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. در گروه آزمایش، 10 جلسه 20 دقیقه ای، روش درمانی واقعیت مجازی با استفاده از عینکی که بر روی چشم بیمار قرار می‌‌گرفت، انجام شد و گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (dass-21) و پرسشنامه دیسترس روانی خاص دیابت (dds-17) استفاده شد. داده ها از طریق روش های آماری تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: یافته‌ها نشان داد واقعیت مجازی روش درمانی موثری در کاهش علائم افسردگی، اضطراب و استرس افراد مبتلا به دیابت محسوب می‌‌گردد. لذا می‌‌تواند به‌‌ عنوان یک شیوة درمانی جدید در ایران توسعه یابد. نتیجه گیری: با توجه به اثر مثبت واقعیت مجازی در کاهش علائم افسردگی، اضطراب و استرس افراد مبتلا به دیابت، پیشنهاد می شود کارگاه‌‌های آموزشی در زمینه فناوری واقعیت مجازی در دانشگاه‌‌های علوم پزشکی برای کمک به حل مشکلات جسمی و روحی بیماران برگزار گردد.