بررسی سیر سیاست‌های اجرایی بازآفرینی بافت‌های ناکارآمد شهری با تاکید بر کاهش خطر سوانح

سیاست بازآفرینی متاخرترین رویکرد مداخله در بافت‌های ناکارآمد شهری است که عموما دارای کیفیت نازل زندگی، ناپایداری کالبدی، وضعیت نامناسب اقتصادی اجتماعی و شرایط نامطلوب بهداشتی هستند که همین امر محدوده‌های مذکور را در برابر مخاطرات طبیعی و سوانح انسان‌ساخت آسیب‌پذیر ساخته است. آن‌چه به عنوان هدف در این مقاله دنبال می‌شود،‌ بررسی سیاست بازآفرینی شهری در مواجهه با محدوده‌های ناکارآمد شهری با هدف کاهش خطر سوانح، کاربست اجرایی این سیاست و ارائه چارچوب مفهومی در تحقق بازآفرینی پایدار با هدف مذکور است. در این پژوهش ابتدا متون تخصصی شامل کتب و مقالات با هدف یافتن علل موفقیت و یا شکست پروژه‌های بازآفرینی شهری با هدف کاهش خطر سوانح در جهان بررسی شدند و پس از آن روابط میان بازآفرینی شهری و کاهش خطر سوانح و اهداف مشترک این دو حوزه واکاوی و از نتایج آن در تدوین چارچوب مفهومی کارآمد در کاهش خطر سوانح در چارچوب بازآفرینی شهری بهره گرفته شد. مطالعات کاربست اجرایی سیاست بازآفرینی شهری با هدف کاهش خطر سوانح در جهان مبین مواردی است که موفقیت و یا شکست پروژه را رقم می‌زنند. در بین درس‌آموزه‌های حاصل از این مطالعات، موردی مشترک است که موفقیت پروژه‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و پروژه‌های با هدف کاهش خطر سوانح را از دیگر پروژه‌ها متمایز می‌کند که همان تدوین چشم انداز خاص مکان و ارزیابی دقیق آسیب‌پذیری در محدوده‌ها‌ی هدف است. ارزیابی دقیق آسیب‌پذیری در محدوده‌ها‌ی هدف نیازمند چارچوب مفهومی است تا همچون نقشه‌ی راهنما در مسیر ارزیابی مورد استفاده قرار گیرد و با کسب شناختی جامع از بافت هدف، از معضلات موجود در آن به عنوان فرصتی برای بازآفرینی بافت مذکور و تحقق کاهش خطر آن در برابر سوانح استفاده شود.

the evolution of executive policies of deteriorated urban fabrics regeneration with a focus on disaster risk reduction

urban regeneration is the most recent approach to intervene in deteriorated urban fabrics that generally have low quality of life, physical instability, poor socioeconomic status, and unfavorable health conditions, which have made these areas vulnerable to natural hazards and man made disasters. the objective of this article is to review urban regeneration policies of deteriorated urban fabrics focusing on disaster risk reduction, implementation of these policies, and development of a conceptual framework to achieve the aforementioned goal. in this research, published works on the topic were overviewed with the aim of finding the causes of success or failure of urban regeneration projects focused on disaster risk reduction. then, the relationship between urban regeneration and disaster risk reduction and the common goals of these two fields were analyzed, and the results were used in developing an effective conceptual framework for the regeneration of urban fabrics with a focus on disaster risk reduction. studies on the implementation of urban regeneration policies aimed at reducing the risk of disasters reveal the facts that determine the success or failure of the project. among the lessons learned from these studies, there is a common feature that influences the success of projects and distinguishes disaster risk reduction projects from others, and that is the development of a vision for the place and the accurate assessment of vulnerability in the targeted areas. accurate assessment of vulnerability in target areas requires a conceptual framework that can be used as a guide map in the assessment. by acquiring a comprehensive knowledge of the target area, one can use the problems as an opportunity to regenerate the deteriorated fabric and reduce disaster risk.