بررسی ایفای نقش مطلوب مشارکت سازمان های مردم نهاد در راستای توانمند سازی ساکنان مناطق حاشیه نشین

یکی از مسائل مهم فقر شهری ؛ حاشیه‌نشینی است. شدت توسعه محلات حاشیه ، به دلیل مهاجرت روستاییان به شهرها،مهاجرت از شهرهای کوچک به کلان شهرها و همچنین فقر، بیکاری، ارزانی ملک، ارزانی اجاره‌بها و ارزانی زمین در مناطق حاشیه است مهاجرت از روستا به شهر و ارزانی مسکن در مناطق حاشیه‌نشین نسبت به سایر محلات موجب شده تا خانواده‌های کم‌درآمد و زوج‌های جوان این مناطق را برای زندگی انتخاب کنند نباید مناطق حاشیه‌نشین را به حال خود رها کرد چراکه رهاسازی این مناطق منجر به اشاعه و گسترش آسیب به سایر نواحی و نقاط شهری خواهد شد. با توجه به گسترش حاشیه‌نشینی دولت به‌تنهایی نمی‌تواند در بهسازی بافت‌های غیررسمی و ساماندهی و نیازسنجی آن‌ها نقش ایفا کند باید از ظرفیت‌های سازمان‌های مردم‌نهاد، شهروندان ،مساجد و تکایا، روحانیون ، نخبگان دانشگاهی هم استفاده کنیم. تحقیق پیش رو به لحاظ هدف از نوع کاربردی و روش آن توصیفی - تحلیلی میباشد. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای مشتمل بر مقاله ها، کتب و اسناد صورت پذیرفت. نتایج نشان می دهد که مولفه هایی از قبیل شکل گیری جامعه مدنی قدرتمند و تاثیر گذار، ارتقای سرمایه اجتماعی در جامعه و مشارکت شهروندان در فرآیند خط‌مشی گذاری عمومی(توانمند سازی حاشیه نشینی ) از مهترین عوامل در راستای توانمند سازی ساکنان حاشه نشین می باشند.

Investigating the favorable role of NGO participation in empowering the residents of marginalized areas

One of the important issues of urban poverty; It is marginal. The intensity of development of suburban areas is due to the migration of villagers to cities, migration from small towns to large cities, as well as poverty, unemployment, cheap property, cheap rents and cheap land in suburban areas. Other neighborhoods have led to lowincome families and young couples choosing to live in these areas. Suburban areas should not be left alone, as the release of these areas will lead to the spread of damage to other areas and urban areas. Given the expansion of marginalization, the government alone can not play a role in improving the informal contexts and organizing and assessing their needs. The present research is applied in terms of purpose and its method is descriptiveanalytical. Data were collected through a library method consisting of articles, books and documents. The results show that components such as the formation of a strong and effective civil society, promotion of social capital in society and citizen participation in the process of public policymaking (marginalization empowerment) are the most important factors in empowering marginalized residents.