مطالعه موانع و چالش های زمینه ای فراروی حکمروایی مدیریت شهرها در ایران

اخیرا اصطلاحات حکمروایی و حکمروایی خوب شهری به طور فزاینده ای در ادبیات توسعه و مدیریت شهری در سطح جهانی فراگیر بوده و حکمروایی بد نیز به عنوان یکی از دلایل همه مشکلات و مصائب در درون جامعه شهری تلقی می گردد. حکمروایی شهری به عنوان مجموعه روش هایی که در آن افراد، نهادها، بخش عمومی و بخش خصوصی امور مشترک شهر را مدیریت و برنامه ریزی می کنند، یک فرایند مداوم است که از طریق آن منافع متضاد یا ناسازگار می توانند همساز شده و کنش جمعی به وقوع می پیوندد. حکمروایی شهری بطور در هم تنیده ای به رفاه شهروندان ارتباط دارد. حکمروایی خوب شهری، بر اساس اصل شهروندی پایه گذاری شده و مهمترین و کانونی ترین مفهوم آن سهیم شدن شهروندان در اداره امور شهر می باشد. مشارکت شهروندان در مدیریت شهر چنان مهم و تعیین کننده محسوب می شود که در صورت نحیف شدن این ویژگی، دیگر نمی توان عنوان حکمروایی خوب شهری را بر آن نهاد. در این تحقیق بر اساس داده های جمع آوری شده از مطالعات کتابخانه ای، موانع و چالش های زمینه ای فراروی حکمروایی شهرها در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که مولفه هایی از قبیل «فقدان شهر و وجود نظریه ای پایه برای تعریف شهر در ایران»، «عدم شکل گیری جامعه مدنی قدرتمند و تاثیرگذار»، «عدم تکوین مفهوم برنامه ریزی در ایران»، «فقدان جایگاه مفهوم شهروندی»، «دولت در ایران»، «جایگاه مدیریت شهری در قوانین و اسناد فرادست»، «عدم وجود یکپارچگی در مدیریت شهری» و«تامین مالی ناپایدار شهرداری ها و مشکلات تبعی آن» از مهمترین موانع در این زمینه به شمار می روند.

Study of obstacles and background challenges facing urban governance in Iran

Recently, the terms governance and good urban governance have become increasingly pervasive in the world development and management literature, and bad governance is considered as one of the causes of all problems and misery within urban society. Urban governance, as a set of methods in which individuals, institutions, the public sector and the private sector manage and plan the common affairs of the city, is an ongoing process through which conflicting or incompatible interests can be harmonized and collective action Occurs. Urban governance is intertwined with the wellbeing of its citizens. Good urban governance is based on the principle of citizenship and its most important and central concept is the participation of citizens in the management of city affairs. Citizens’ participation in the management of the city is so important and decisive that if this feature is weakened, it can no longer be called good urban governance. In this research, based on the data collected from library studies, the obstacles and underlying challenges facing urban governance in Iran have been investigated. The results show that components such as &lack of city and the existence of a basic theory to define the city in Iran&, &lack of strong and effective civil society&, &lack of development of the concept of planning in Iran&, &lack of position of the concept of citizenship& &Government in Iran&, &The position of urban management in the laws and documents above&, &Lack of integration in urban management& and &Unsustainable financing of municipalities and its related problems& are among the most important obstacles in this field.