نقش مدیریتی عمرانی در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر ارتقاء کیفیت زندگی

امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. بر این اساس در بسیاری از کشورهای توسعه یافته برنامه ریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیایی هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهای بهینه ای را برای بهبود کیفیت زندگی نواحی عقب مانده از نظر شاخص های مورد بررسی بیابند. مفهوم کیفیت زندگی ارتباط آن با نیازهای بشر است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر نقش مدیریتی عمرانی در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری با تاکید بر ارتقاء کیفیت زندگی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش، «توصیفیتحلیلی» و شیوة گردآوری، پیمایشی بوده برای جمع آوری اطلاعات و داده ها مورد نیاز، از بررسی های اسنادی و مطالعات میدانی از قبیل مصاحبه، مشاهده، استفاده شده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد تغییر در سطح درآمد مردم، شرایط زندگی، وضع سلامت، محیط، فشار روحی روانی، فراغت، شادمانی خانوادگی، روابط اجتماعی و چندین متغیر دیگر نظیر آن به شکل مرکب کیفیت زندگی و تغییرات آن را تعیین می کند. می توان گفت بافت قدیمی منطقه18 تهران به دلیل شهرنشینی سریع و کمبود زیر ساختها و امکانات، کیفیت زندگی را به شدت تحت تاثیر قرار داده که این خود ناشی از عدم برنامه ریزی دقیق و پیش بینی شده در کنترل مهاجرت و رشد جمعیت است.

The role of civil engineering in improving and renovating worn-out urban structures; With emphasis on improving the quality of life

Today, quality of urban life is the key concept in urban planning. Accordingly, in many developed countries, planners are trying to show the quality of life levels at different geographical levels in order to find optimal solutions to improve the quality of life in the backward areas in terms of indicators. The concept of quality of life is related to human needs. Accordingly, the main purpose of this study is the role of civil engineering in improving and renovating wornout urban structures with an emphasis on improving the quality of life. The research method in this research is &descriptiveanalytical& and the method of collection is survey. To collect the required information and data, documentary studies and field studies such as interviews, observations have been used. The results show that changes in people’s income level, living conditions, health status, environment, stress, leisure, family happiness, social relationships and several other variables like it determine the quality of life and its changes. It can be said that the old texture of Tehran’s 18th district, due to rapid urbanization and lack of infrastructure and facilities, has severely affected the quality of life, which is due to the lack of careful and predictable planning to control migration and population growth.