روشهای بومی کاهش ریسک خشکسالی و چالش های تلفیق آن با دانش نوین

رویکرد جدیدی که امروزه در زمینه مدیریت بلایا به ویژه خشکسالی و کاهش آسیب‌پذیری آن مطرح می‌باشد، استفاده از تجربیات ساکنان بومی هر منطقه است. جهت تاثیر هر چه بیشتر مدیریت بلایا بهتر است از تجربیات جوامع درگیر با بلایای طبیعی نیز استفاده نمود. این آگاهی‌ها و تجربیات می‌توانند با دانش نوین تلفیق شده و اثربخشی آن را افزایش دهند راهبردهای نوینی که در زمینه کاهش آسیب‌پذیری جوامع محلی از خطرات بلایای طبیعی به وجود آمده، مبتنی بر مشارکت مردم محلی و استفاده از دانش تجربی مردم محلی در کنار دانش نوین است در این میان حجم 34 درصدی جمعیت روستایی از جمعیت کل کشور به علت داشتن توان‌های محدود، کافی نبودن خدمات لازم و دسترسی کمتر به امکانات زیربنایی، آسیب‌پذیری زیادی در برابر بلایا دارند که این مساله باعث شده از گذشته، اقدامات و تجربیاتی توسط خود روستاییان انجام گیرد که در بیشتر موارد نقش موثری در کاهش اثرات این بلایا داشته است. لذا می‌توان با تکیه به دانش بومی در کنار دانش نوین، مدیریت مطلوب‌تری در راستای کاهش آثار بلایا انجام داد. لذا مقاله حاضر بر آن است که با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای ، دانش بومی را تعریف کرده ، نقش و اهمیت دانش بومی در کاهش آسیب‌های محیطی به ویژه خشکسالی، و برخی از تجربیاتی که در این زمینه وجود دارد را مطرح نماید و چالش های تلفیق دانش بومی و نوین را در این زمینه بررسی نماید.

Indigenous Methods of Drought Risk Reduction and Challenges of Integrating it with Scientific Methods

Abstract Today, a new approach in managing and reducing the vulnerability of disasters, especially in the case of drought, is to take advantage of local residents’ experiences in each region. To make the impact of disaster management more effective, it is better to use the experiences of communities involved in natural disasters. This knowledge and experiences can be combined with scientific knowledge and increase its effectiveness. The new strategies which have been emerged in reducing the vulnerability of local communities against natural disaster risks are based on local people’s participation and using their empirical knowledge accompanied by modern scientific knowledge. In this regard, about 34 percent of rural people of the total country population due to limited abilities, insufficient necessary services, and less access to infrastructural possibilities have encountered huge vulnerabilities in dealing with disasters. Consequently, these limitations have forced rural people to already apply actions and experiences which in most cases played an effective role in reducing the impacts of these disasters. Therefore, by relying on indigenous knowledge along with modern knowledge, better management can be done to reduce the effects of disasters. In this regards, the present article by using library studies intends to define indigenous knowledge, to state the contribution and importance of indigenous knowledge in reducing environmental damage, especially drought, and to illustrate some of the experiences that exist in this field, and to examine the challenges of integrating indigenous and modern knowledge. Key Words: Drought, Copping Strategies, Indigenous Knowledge, Indigenous Solutions