بررسی چرایی فقدان شهر و فقدان نظریه پایه تعریف شهر در ایران

تعاریف و برداشت های مختلفی از شهر وجود دارد که دارای تشابهات و تفاوت هایی است. طبق ماده 4 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری ایران، شهر، محلی (مکانی) است با حدود قانونی که در محدوده جغرافیایی مشخص واقع شده و از نظر بافت ساختمانی، اشتغال و سایر عوامل دارای سیمایی با ویژگی های خاص خود است، به طوری که اکثریت ساکنان دایمی آن در مشاغل کسب، تجارت، صنعت، خدمات و فعالیت های اداری اشتغال داشته و در زمینه خدمات شهری از خودکفایی نسبی برخوردارند. شهر کانون مبادلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی حوزه نفوذ پیرامون خود بوده و حداقل دارای ده هزار نفر جمعیت است. یا مکان تجمع عده کثیری از مردم با سلایق، افکار، رفتار و... متفاوت می باشد. از نظر کالبدی، شهر جایی است که دارای ساختمان های بلند، خیابان ها، پارک ها، ادارات، زیرساخت ها و تاسیسات شهری و... می باشد. در بعد اقتصادی نیز شهر جایی است دارای وجه غالب اشتغال صنعتی، خدماتی و سبک مصرف و زندگی یا شیوه تولید متفاوت از روستا است. اما با این حال در ایران فقدان شهر و فقدان نظریه پایه تعریف شهر در ایران وجود داشته است که نگارنده به روش توصیفی تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به چرایی این موضوع پرداخته است.

Investigating the reason for the lack of a city and the lack of a basic theory of defining a city in Iran

There are different definitions and perceptions of the city that have similarities and differences. According to Article 4 of the Law on Definitions and Criteria of Iran, the city is a local place with legal boundaries that are located in a specific geographical area and in terms of construction context, employment and other factors have a feature with its own characteristics, so that The majority of its permanent residents are employed in business, commerce, industry, services and administrative activities and are relatively selfsufficient in municipal services. The city is the center of social, economic, cultural and political exchanges, and has a population of at least ten thousand people. Or the gathering place of a large number of people with different tastes, thoughts, behaviors, etc. Physically, the city is a place that has tall buildings, streets, parks, offices, infrastructure and urban facilities, and so on. In the economic dimension, the city is a place with a dominant aspect of industrial employment, services and consumption style and life or production method is different from the village. However, in Iran, there has been a lack of a city and a lack of a basic theory of the definition of a city in Iran, which the author has addressed in a descriptiveanalytical way and using library resources.