تحلیلی بر شهر دوستدار سالمند در ایران

شهر دوستدار سالمند به‌عنوان رویکردی جدید در شهرسازی از سوی سازمان بهداشت جهانی معرفی شده است. بر اساس رویکرد این سازمان، شهرهای دوستدار سالمند شامل آن دسته از فضاهای شهری می‌شوند که توزیع خدمات عمومی در آن‌ها به‌گونه‌ای است که حداکثر تناسب با نیازها و محدودیت‌های افراد سالمند را دارد. علاوه بر این، در چنین شهرهایی توجه به نیازهای افراد سالخورده به‌مثابه ضرورتی در شاخص‌های فرهنگی و تعاملات بین فردی، مدنظر قرار می‌گیرد. در این تحقیق با روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع علمی موجود درصدد بررسی و تحلیل مفهوم شهر دوستدار سالمند شدیم. با توجه به تحلیل مطالب موجود در این تحقیق به نظر می‌رسد که در راستای تحقق شهر دوستدار سالمند در ایران تلاش‌هایی صورت گرفته ولی هنوز تا ساخت و ایجاد کامل فضاهای شهریِ متناسب با سالمندان، فاصله‌ای وجود دارد که باید هر چه سریع‌تر این شکاف پر گردد.

Analysis of age-friendly city in Iran

Abstract Agefriendly city as a new approach in urban planning has been introduced by the World Health Organization. According to the organization’s approach, the agedfriendly cities include those urban spaces that distribute public services in such a way that they are as close as possible to the needs and limitations of the elderly. In addition, in such cities, attention is paid to the needs of the elderly as a requirement for cultural indicators and interpersonal interactions. In this research, using descriptiveanalytical method and using available scientific resources, we tried to analyze and analyze the concept of the Elderly City. According to content analysis in this study it appears that attempts have been made in order to fulfill the agefriendly city. But there is still a gap that needs to be completed as soon as possible to build and complete urban spaces suitable for the elderly. Key words: city, elder, city space.