ساختار فضایی و اثرات آن بر کیفیت زندگی در محلات شهری (نمونه‌موردی: منطقه 15، تهران)

شناخت ساختار فضایی شهر با تاکید بر الگوی کاربری زمین در رابطه با بررسی کیفیت زندگی شهروندان و مکانیزم‌های موثر بر آن اهمیت زیادی می‌یابد. لذا کیفیت زندگی به‌عنوان راهی برای مقابله با این دگرگونی‌ها از سوی سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان در سطوح بین المللی و ملی مطرح گردید. در همین راستا، هدف اصلی این تحقیق بررسی تاثیر ساختار فضایی شهر بر کیفیت زندگی در منطقه 15، کلانشهر تهران بوده و برای شناخت این هدف کلی، اهداف فرعی، سوالات و فرضیات تحقیق طراحی گردیده است.روش تحقیق مورد استفاده در این مطالعه پیمایشی بوده و برای گرد آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده و برای تعیین اعتبار ابزار اندازه‌گیری، از تکنیک اعتبار صوری و برای تعیین میزان پایایی سئوالات از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه شهروندان منطقه 15، کلانشهر تهران می‌باشد. حجم نمونه تحقیق 368 نفر بوده و برای انتخاب نمونه‌ها از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای با در نظر گرفتن ویژگی‌های سنی و جنسی استفاده شده است. نتایج تحلیلی نشان بین ارزیابی شهروندان ساکن در منطقه مورد مطالعه نسبت به ساختار فضایی محل زندگی و رضایت از کیفیت زندگی شان تفاوت معناداری وجود دارد.

Spatial structure and its effects on quality of life in urban neighborhoods(Sample: District 15, Tehran)

Understanding the spatial structure of the city emphasizes on the land use pattern in relation to the assessment of the quality of life of citizens and the mechanisms that affect it. Therefore, quality of life as a way of coping with these changes was introduced by policy makers and planners at international and national levels. In this regard, the main objective of this study was to investigate the effect of spatial structure of the city on the quality of life in Tehran metropolitan area 15, and to understand this general purpose, sub goals, questions and research hypotheses were designed. The research method used in this survey was survey. For data collection, a researchermade questionnaire was used. To determine the validity of the instrument, the method of face validity was used and the reliability of the questions was used using Cronbach’s alpha coefficient. The statistical population of this research includes all citizens of district 15, metropolitan area Tehran. The sample size of the study was 368 people. A multistage sampling method was used to select the samples, taking into account age and sex characteristics. The analytical results show a significant difference between the assessment of citizens living in the study area and the spatial structure of the place of residence and satisfaction with their quality of life.