بررسی و تحلیل تحرکات سیاسی و قومی گروهک های شبه نظامی برامنیت جنوب شرق

ترکیب قومی و مذهبی موجود در استان‌های مرزی شرقی کشور به نحوی است که نوعی ضعف ژئوپلیتیک را در این مناطق برای نظام جمهوری اسلامی فراهم آورده است. غفلت از این موضوع از طرفی و هوشیاری دشمنان در آن سوی مرزها و بهره‌برداری آنان از موقعیت ایجاد شده، به نوعی تهدید محسوب می‌گردد. از دیدگاه وهابیت این بخش از ایران به دلیل، اکثریت اهل‌تسنن، فقر اقتصادی و فرهنگی، خروج روحانیون اهل‌تسنن برای ادامه تحصیل به کشورهای عربستان و پاکستان، و ... دارای شرایط مناسب برای تبلیغ و توسعه فرقه‌گرایی مذهبی و گسترش وهابیت است. مهمترین پیامدهای گسترش فرقه‌گرایی وهابیت، یارگیری نهادهای جاسوسی مخالف علیه نظام است که بایستی مورد توجه نهادهای اطلاعاتی و امنیتی قرار گیرد. به ویژه که، یکی از اهداف راهبردی حامیان این فرقه تاسیس یا نفوذ بر مدارس مذهبی اهل‌سنت، به ویژه در استان‌های مرزی در جهت ترویج عقاید ضد شیعی است. به نظر می‌رسد با یک برنامه‌ریزی مناسب که بیشتر می‌بایستی متکی به تغییر نگرشی بر مرز باشد می‌توان این نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل نمود، سلفی‌گری از جریان‌های رادیکال مذهبی است که بیشتر از آن که ریشه داخلی داشته باشد، ریشه‌های منطقه‌ای دارد. سه کشور عربستان، پاکستان و امارات از اصلی‌ترین حامیان مالی جریان‌های سلفی هستند و استان سیستان و بلوچستان به لحاظ بافت قومی مذهبی و مجاورت جغرافیایی با پاکستان و افغانستان از بیشترین پتانسیل فعالیت‌ گروه‌های سلفی برخوردار است

Analyze and analyze the political and ethnic developments of militant groups in southeastern Iran

Ethnic and religious composition in the eastern border provinces is such that it provides a kind of geopolitical weakness in these areas for the Islamic Republic of Iran. Neglecting this issue on the one hand, and the alertness of enemies across the borders and exploiting them from the situation, is considered a threat. From the perspective of Wahhabism in this part of Iran, due to the fact that the majority are alive, the economic and cultural poverty, the departure of clerics to provide education to the countries of Saudi Arabia and Pakistan, and ... have the proper conditions for promoting religious sectarianism and the spread of Wahhabism.The most important consequences of the spread of Wahabist sectarianism are the involvement of antiregime spy agencies, which should be considered by intelligence and security institutions. In particular, one of the strategic objectives of the supporters of this sect is to establish or influence Islamic schools of thought, especially in the border provinces, in order to promote antiShiite ideas. It seems that with the proper planning, which should be more dependent on changing the attitude of the border, these weaknesses can be turned into strengths; Salafism is a radical religious process that has more regional roots than its internal root.The three countries of Saudi Arabia, Pakistan and the UAE are the main sponsors of Salafist currents, and Sistan and Baluchestan province has the highest potential for Salafist groups in terms of ethnoreligious fabric and geographic proximity to Pakistan and Afghanistan.