نقش نهادهای مردمی در حمایت از ساختارها و کارکردهای محیط شهری پایدار

آگاهی و مشارکت مردم، پایه‌های اصلی تولید قدرت، ثروت، عدالت و زیربنای شهرهای پایدار می‌باشد. بدون شک مشارکت عموم جامعه مسیر دستیابی به پایداری را هموارتر ساخته و زمان آن را تقلیل خواهد داد که البته در این میان نمی‌توان فعالیت سازمان‌های مردم‌نهاد را نادیده گرفت. بدین ترتیب با توجه به نقش نهادهای مردمی در دریافت و انعکاس بازخورد رویکردها و سیاستهای اتخاذ شده‌، توسعه و پیشرفت کشورها جز با بهره گیری از توان، استعداد و حضور داوطلبانه مردم و مشارکت آنان امکان‌پذیر نمی‌باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی و تحلیلی است که با استفاده از روش‌های کتابخانه‌ای انجام شده است. در مطالعات کتابخانه ای انواع کتابها و اسناد مربوط به مبانی نظری تحقیق و ویژگی‌های آن مطالعه و بررسی شدند و مورد استفاده قرار گرفتند. هم اکنون نهادهای مردمی اثرگذار و به عبارت بهتر سازمانهای غیردولتی در حل مشکلات ساختاری و کارکردی شهرهای ما، جایگاه سیاسی و اجتماعی درخورتوجهی ندارند و برای دستیابی به مشارکت مردمی از توانایی پایینی برخوردار بوده اند.

The role of popular institutions in supporting the structures and functions of sustainable urban environments

Knowledge and participation of the people are the main pillars of the production of power, wealth, justice and the infrastructure of sustainable cities. Undoubtedly, public participation in the community will make the path towards sustainable development less and less timeconsuming, although it is not possible to ignore the activities of the nongovernmental organizations. Thus, considering the role of popular institutions in receiving and reflecting feedback on the approaches and policies adopted, the development and progress of countries, with the use of the power, talent and volunteer presence of the people and their participation is not possible. The research method in this article is a descriptive and analytical study carried out using library methods. In library studies, various types of books and documents related to theoretical foundations of research and its features were studied and used. Nowadays, popular institutions, in other words, NGOs do not have a political and social status in solving structural and functional problems in our cities, and they have had low ability to achieve popular participation.