ارزیابی نقش سرمایه‌های اجتماعی در توسعه پایدار روستایی با تاکید بر زیست‌پذیری، مورد مطالعه دهستان چایپاره بالا-زنجان

فقدان نسبی بهره‌مندی از روابط متقابل و اعتماد در میان نهادهای محلی، سازمان‌ها، و شبکه‌های اجتماعی به عنوان یک تنگنای حیاتی برای توسعه پایدار روستایی شناخته شده است و شرط لازم برای پیشرفت هر جامعه‌ای به خصوص جوامع روستایی، گسترش سرمایه‌های اجتماعی است. لذا تحقیق حاضر در پی بررسی وضعیت زیست‌پذیری روستاهای دهستان چایپاره بالا به عنوان جزیی از ابعاد توسعه پایدار روستایی و نقش سرمایه‌های اجتماعی در ارتقای آن است. تحقیق حاضر از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی تحلیلی و روش جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و میدانی است. روایی پرسشنامه از طریق کارشناسان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ(0.746) تایید شد. جامعه آماری، روستاهای دهستان چایپاره بالا با 1059 خانوار و حجم نمونه 283 خانوار (بر اساس فرمول کوکران) است. روش نمونه‌گیری تصادفی ساده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش کمی مبتنی بر آمار توصیفی و استنباطی (آزمونهای t تک نمونه‌ای، رگرسیون خطی، تحلیل مسیر) و مدل تاپسیس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مولفه‌های سرمایه‌ اجتماعی وضعیت مطلوبی در منطقه مورد مطالعه دارد. همچنین ابعاد اقتصادی و اجتماعی زیست‌پذیری وضعیت رضایت‌بخشی داشته ولی مولفه زیست‌محیطی با میانگین 2.736 و تفاوت از حد مطلوب منفی، وضعیت پایین‌تر از حد مطلوب دارد. حدود 67 % از تاثیر مثبت در زیست‌پذیری روستایی، متاثر از سرمایه‌های اجتماعی در محدوده مورد مطالعه، بوده است. به طوری که مولفه اعتماد اجتماعی با ضریب 0.578 به عنوان موثرترین مولفه و مولفه شبکه‌ها و نهادهای اجتماعی به میزان 0.016 کمترین تاثیر را در زیست‌پذیری مناطق روستایی هدف داشته است. همچنین روستای قره‌بوطه با ضریب اولویت 0.923 دارای رتبه اول و روستای گوگلر (0.108) دارای رتبه هفتم از نظر زیست‌پذیری در دهستان چایپاره بالا هستند.

Assessing the role of social capital in sustainable rural development with an emphasis on livability, Case Study of Chayparata High Rural Areas -Zanjan

The relative lack of mutual benefit and trust among local institutions, organizations, and social networks is recognized as an essential bottleneck for sustainable rural development and a prerequisite for the development of any society, especially rural communities, The expansion of social capital. Therefore, the present study sought to investigate the status of livability of villages in Chaiparad High District as an integral part of sustainable rural development dimensions and the role of social capital in promoting it. The present research is applied in terms of its descriptiveanalytical nature and the method of collecting library and field information. Validity of the questionnaire was confirmed by experts and its reliability was confirmed using Cronbach’s alpha (0.746). The statistical population is the villages of Chayparreh district with 1059 households and sample size of 283 households (according to Cochran formula). Random sampling method is simple. To analyze the data, a quantitative method based on descriptive and inferential statistics (onesample ttests, linear regression, path analysis) and the Topsis model were used. . The results of the research show that social capital components have a favorable situation in the study area. Also, the economic and social dimensions of livability are satisfactory, but the environmental component with an average of 2.736 and the negativefavorable difference is below the desired level. About 67% of the positive impact on rural livability has been influenced by social capital in the study area. So that the component of social trust with the coefficient of 0.578 was considered as the most effective component and component of social networks and institutions of 0.016 the least effect on rural livability. Also, the village of QareBootha with the priority coefficient of 0.923 ranked first and the village of Gohlar (0.108) ranked seventh in terms of livability in the Chaiparat district.