تبیین ساختار فضایی نواحی شهری استان گیلان به منظور چشم‌اندازسازی با رویکرد مشارکت‌محور جهت تقویت مدیریت پایدار شهری (مطالعۀ موردی: شهرهای اطاقور، چوبر، صومعه سرا)

مبحث مشارکتی کردن طرح­های توسعة شهری به نوعی به اصلاح ساختار نظام برنامه ریزی فعلی کشور و پیاده‌سازی مدیریت شهری پایدار باز می‌گردد زیرا ساختار فعلی نظام برنامه ریزی ایران چندان مشارکت پذیر نبوده و نیازمند تغییر و ایجاد نهادهای مردمی در فرایند تهیه، تصویب و اجرای طرح های توسعة شهری می باشد. هدف از پژوهش حاضر، تبیین ساختار فضایی نواحی شهری استان گیلان به منظور چشم اندازسازی با رویکرد مشارکت‌محور بر مبنای شناخت نظام عملکرد و نقش شهر جهت بررسی میزان تفاوت و یا عدم تفاوت درچشم‌انداز شهرهای استان می‌باشد. روش پژوهش  به کار برده‌شده به صورت کیفی است، در این چارچوب با اتکاء بر رویکرد مشارکتی ترکیبی (بالا به پایین و پایین به بالا) و با مراجعه به اسناد فرادست مانند طرح­های جامع شهری، و طرح های توسعه و... شناخت کلی از شهر حاصل گشت. سطح جغرافیایی مورد مطالعة سه شهر اطاقور در شرق، صومعه‌سرا در مرکز و چوبر در غرب استان و واحد تحلیل شهروندان و مدیران و نخبگان شهری می باشد. به منظور شناخت بهتر فضای شهری و انطباق یافته‌های مطالعات اسنادی با واقعیت های ملموس، بررسی میدانی شهرهای مورد مطالعه در دستور کار تیم مطالعاتی قرار گرفت، سپس به منظور چشم اندازسازی با استفاده از روش swot،  مهم ترین نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهای هر یک از شهرها مشخص و به کمک روش qspm، مهم‌ترین راهبردها مشخص و اولویت‌بندی گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که علی‌رغم  فاصلة قابل توجه استقرار این سه شهر نسبت به هم در سه نقطة جغرافیایی متفاوت و همچنین قابلیت های خاص هر شهر، تفاوت محرزی از منظر چشم‌انداز و آینده عملکردی در بین آن‌ها مشاهده نمی‌شود.  به این دلیل که ماهیت عملکردی و آرمان هریک از آنها به‌طور کلی حول محور فعالیت‌های خدماتی به‌خصوص گردشگری قرار می گیرد. به این صورت که چشم انداز شهر اطاقور «شهر بوم‌محور با رویکرد گردشگری طبیعت»، شهر چوبر«باغ‌شهر کیوی با رویکرد گردشگری کشاورزی» و شهر صومعه سرا «شهر گردشگری - ترانزیتی با رویکرد گردشگری جایگزین» می باشد.

Explaining the Spatial Structure of Urban Areas of Guilan Province to Create a Landscape with a Partnership-Based Approach to Strengthen the Sustainable Urban Management (Case study: Otāghvar, Chubar, Someh-Sarā)

The participatory issue of urban development plans goes back to the reform of the structure of the current planning system of the country and the implementation of sustainable urban management. The current structure of the planning system of Iran is not very participatory and needs to be changed, and create nongovernmental institutions in the process of preparing, approving, and implementing urban development plans. This study aimed to explain the spatial structure of urban areas of Guilan province to create a landscape with a participationbased approach based on understanding the performance system and the city’s role to investigate the difference or no difference in the landscape of cities in the province. The research method was qualitative. Relying on a combined participatory approach (topdown and bottomup) and referring to the above documents, such as comprehensive urban plans, development plans, etc., general knowledge of the city was obtained. The studied geographical area is the three cities of Otāghvar in the east, SomehSara in the center, and Chubar in the west of the province, and the analysis unit was the citizens, managers, and urban elites. To better understand the urban space and adapt the findings of documentary studies to tangible facts, a survey study of the cities was performed; then, to create a landscape using the SWOT method, the most important strengths, weaknesses, opportunities, and threats of each city were identified, and the most important strategies were identified and prioritized using the QSPM method. The results indicated that despite the significant distance among these three cities in three different geographical locations and each city’s specific capabilities, there is no significant difference in terms of landscape and functional future among them. Because each of their functional nature and aspirations are generally centered around the service activities, especially tourism, in such a way that the perspective of the city of Otāghvar is the ecocentric city of nature tourism, the city of Chubar is the city of Kiwi with an agriculture tourism approach, and the city of SomehSarā is a tourismtransit city with an alternative tourism approach.