ارزیابی تاب‌آوری بافت فرسوده شهر در برابر زلزله با استفاده از gis (مطالعه موردی: منطقه 2 شهرداری بندرعباس)

شهر بندرعباس با ریسک‌پذیری بالایی در مقابل زلزله مواجه است که شناسایی و مقاوم‌سازی بافت فرسوده را ضروری می‌نماید. استقرار نامناسب کاربری‌ها، شبکه‌ ارتباطی ناکارآمد، بافت فشرده، تراکم‌های بالا، توزیع نامناسب فضاهای باز شهری و غیره نقش اساسی در افزایش آسیب‌های وارده در برابر زلزله دارند. این پژوهش به ارزیابی تاب آوری بافت فرسوده در مقابل زلزله با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره در منطقه 2 شهر بندرعباس می پردازد. بافت فرسوده شامل محلات نایبند، خواجه‌عطا، چاهستانی‌ها و کمربندی است. در روش ahp، بیشترین تاب آوری مساکن مربوط به نایبند شمالی با 68/6 درصد در طبقه‌ تاب آوری زیاد، نایبند جنوبی با 45/8 درصد و خواجه‌عطا با 41 درصد مساکن در رده های بعدی قرار دارند. در حالی که چاهستانی‌ها و کمربندی به ترتیب 4/6 درصد و 5/7 درصد محله از تاب آوری مناسبی برخوردارند. تحلیل آسیب‌پذیری نیز نشان می دهد که 28/2 درصد ساختمان های کمربندی و 10/7 درصد از چاهستانی‌ها، آسیب‌پذیری بالایی دارند. در روش anp، معیارهای شیب و فاصله از گسل، به ترتیب با وزن 0/003 و 0/007 کمترین ارزش را دارند و معیارهای جنس مصالح و تعداد طبقات ساختمانی با وزن 0/119 و 0/072، مهم‌ترین شاخص ها هستند. در محیط gis لایه ها هم‌پوشانی شده و نتایج نشان می دهد که 69/2 درصد از نایبند شمالی و 40/9 درصد خواجه‌عطا از تاب آوری بالایی برخوردارند. 32/8 درصد کاربری های کمربندی به شدت آسیب‌پذیر و 43/1 درصد آن نسبتاً آسیب‌پذیر است که رتبه‌ اول آسیب‌پذیری و چاهستانی‌ها نیز رتبه‌ دوم را دارد. مقایسه نتایج حاصل از دو روش تصمیم گیری، نشان دهنده‌ عملکرد بهتر روش anp می باشد.

Evaluation of Resilience of Urban Decay Texture against Earthquake using GIS (Case study: District 2 of Bandar Abbās Municipality)

The city of Bandar Abbas is facing a high risk of earthquakes, which makes it necessary to identify and rehabilitate the decay texture. Improper land use location, inefficient communication network, compact texture, high densities, improper distribution of urban open spaces, etc., are crucial in increasing earthquake damages. This study evaluated the resilience of decayed texture against earthquakes using multicriteria decisionmaking methods in district 2 of Bandar Abbas. The decayed texture included the neighborhoods of Nāyland, Khājeh Attā, Chahestāni, and Kamarbandi. In the AHP method, the highest housing resilience was for North Nāyband with 68.6%, Southern Nāyband with 45.8%, and Khājeh Ata with 41% of accommodation was in the next category. At the same time, Chahestāni and Kamarbandi, with 4.6% and 5.7% of the housing, respectively, had proper resilience. Vulnerability analysis also showed that 28.2% of belt buildings and 10.7% of Chahestāni had a high vulnerability. In the ANP method, the slope and distance from the fault with the weight of 0.003 and 0.007, respectively, had the lowest values. The material type and the number of building floors with a weight of 0.119 and 0.072 were the most important indicators. In the GIS environment, the layers overlapped, and the results showed that 69.2% of Nāyband North and 40.9% of Khājeh Atta had high resilience. 32.8% of Kamarbandi using were highly vulnerable, and 43.1% were relatively vulnerable with the first ranking, and the Chahestāni was in the secondranking. A comparison of the results of the two decisionmaking methods showed the better performance of the ANP method.