بررسی عملکرد لرزه ای سازه های شبکه قطری با تاکید بر پیکربندی هندسی در ساختگاه های نزدیک گسل

تدوین ابتکار در معماری سازه های بلند، یک روند جدید و گسترش یابنده مطالعاتی است. در این روند، پیکربندی سازه های شبکه قطری به عنوان یک ساختار تعمیم یافته بر پایه سیستم های قاب خمشی محیطی تعریف می شود. همچنین، قابلیت پیکربندی و ماهیت معماری سازه های شبکه قطری، نقش بسزایی در تعمیم ساختار هندسی ابتکاری برای ساختمان های بلند را ایفا می نماید . ایده اصلی توسعه این سیستم سازه بر اساس امکان کاهش مصرف مصالح، در حذف ستون های عمودی و استفاده از پیکربندی اعضای قطری است. همچنین موضوع پایداری لرزه ای ساختمان های بلند مرتبه در برابر بارهای شدید ناشی از زلزله و نیز افزایش مقاومت و سختی اسکلت مقاوم، از موضوعات اساسی در طراحی پایدار و تاب آور این سازه ها است. ساختارهای شبکه قطری از دیدگاه مذکور نسبت به سایر اسکلت های سازه ای دارای قابلیت بیشتری در حصول ویژگی های پایداری و مقاومت می باشند. در این مقاله، عملکرد لرزه ای دو سازه شبکه قطری 20 طبقه با ترکیبی از مدول های مثلثی 1 و 2 طبقه و نیز 1و3 طبقه مورد ارزیابی قرار گرفته است. همچنین در همین راستا، یک ارزیابی بر روی تغییرات پارامتر دریفت دینامیکی، پوش ماکسیمم دوران اتصالات صورت گرفته و مشخصات تحلیلی نمودارهایida مربوط به سازه های مطالعاتی، مطرح گردیده است. پارامترهای پاسخ دینامیکی مذکور نیز بر پایه انجام تحلیل های تاریخچه زمانی غیرخطی تحت مجموعه ای از رکوردهای نیرومند سه مولفه ای حوزه نزدیک مورد بررسی قرار گرفته است.

Evaluation of Seismic Performance of Diagrid Structures with Emphasis on Geometric Configuration in Near-Fault Zones

The originality of the skeletal form is one of the new trends in architectural configuration that can be identified in current design process of tall buildings. In this design trend, the so-called diagrid structures, which represent the latest architectural mutation of tubular resistant systems, play a major role due to their inherent esthetic quality and geometrical versatility. The primary idea behind the development of diagrid systems was the recognition of the possibility to reduce material consumption according to the removal of (most of) the vertical columns and employ the diagonal grid skeleton. Also, the issue of seismic stability of tall buildings against severe loads caused by earthquakes, and increasing the strength and stiffness of the resistant structure are key factors in design of this high-rise skeletal system. Considering these subjects, diagrid structures generally show higher strength and stability compared with other resistant systems. In this study, the seismic performance of two 20-story diagrid structures with a combination of multi-level triangular modules has been evaluated. In this regard, the variation of drift parameter and maximum rotation of connection as well as the IDA curves have been investigated. The studied structures’ response parameters were obtained by conducting nonlinear time history analyses under strong near-field three-component records.