بهینه سازی رفتار چقرمگی پلی لاکتیک اسید در آلیاژ زیست تخریب پذیر پلی لاکتیک اسید - متوکسی پلی اتیلن گلیکول

پلی لاکتیک اسید یکی از پلیمرهای زیست تخریب پذیر دارای خواص کاربردی بالا و پر مصرف می باشد که متاسفانه شکننده بودن و استحکام پایین پلی لاکتیک اسید از مهم ترین نقاط ضعف آن می باشد که در همین راستا تلاش های زیادی برای بهبود رفتار چقرمگی آن به عمل آمده است. یکی از موثرترین روش ها برای غلبه بر این مشکل، آلیاژ کردن با دیگر پلیمرها است. در این پژوهش تاثیر متوکسی پلی اتیلن گلیکول و عامل جفت کننده ی سیلانی بر اصلاح چقرمگی پلی لاکتیک اسید با روش ریخته گری محلول مورد مطالعه قرار گرفت. آلیاژ در سه سطح 10 و 20 و 30 درصد وزنی از متوکسی پلی اتیلن گلایکول در بستر پلی لاکتیک تهیه شد برای بررسی تاثیر عامل جفت کننده بر بهبود فصل مشترک دو پلیمر، به آلیاژ حاوی 10% متوکسی پلی اتیلن گلایکول، 4% وزنی از جفت کننده ی سیلانی اضافه شد. نتایج بدست آمده از آزمون تنش – کرنش کششی نشان داد در نبود جفت کننده ی سیلانی، با افزایش درصد متوکسی پلی اتیلن گلیکول در بستر پلی لاکتیک اسید شاهد کاهش چشمگیر در خواص مکانیکی هستیم که این موضوع به تفاوت فیزیکی و شیمیایی دو پلیمر و عدم سازگاری آنها نسبت داده می شود. اما پس از اضافه نمودن عامل سازگار کننده ، پارامترهای درصد ازدیاد طول تا پارگی و انرژی سطح زیر نمودار تنش - کرنش افزایش یافت که این موضوع حاکی از بهبود سازگاری دو پلیمر و به تبع آن ارتقای استحکام فصل مشترک دو پلیمر و اصلاح موفقیت آمیز شکنندگی پلی لاکتیک اسید در حضور متوکسی پلی اتیلن گلیکول و چقرمگی آن می باشد.