بررسی اثر بازدارنده ها در جلوگیری از تشکیل رسوبات معدنی در اطراف دهانه‌چاه های نفتی و تجهیزات سر چاهی

هر گاه در میادین نفتی دریایی از مخلوط آب دریا و آب تولیدی برای فشارافزایی مخزن و یا افزایش ضریب بازیافت نفت استفاده میشود، تمهیدات لازم برای کنترل تشکیل رسوبهای معدنی نیز باید در نظر گرفته شود. در صورت ناسازگاری بین آب تزریقی و آب تولیدی، مشکلاتی مانند تخریب سازند و گرفتگی لوله های مغزی چاه ها و خطوط انتقال اجتناب ناپذیر خواهند بود. در این پژوهش از بازدارنده های رسوب نوع فسفونات (sis) برای پیشگیری در رسوب باریت در میادین نفتی استفاده می شود. باریت وقتی تشکیل می شود که آب تزریق (iw) ، که معمولاً غنی از سولفات است ، به یک آب سازند (fw) حاوی باریم تزریق شود. بازده مهار (ie) بازدارنده های در رسوب باریت تحت تاثیر نسبت اشباع (sr) سولفات باریم مخلوط شور و علاوه بر این ، با حضور کاتیون های دو ظرفیتی ca2+ و mg2+ است. آنچه کمتر شناخته شده است این است که تعادل دقیق بین این عوامل (نسبت sr و ca2+ / mg2+) می تواند برای گونه های مختلف فسفونات به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در این مقاله نتایج جدید تجربی ie برای مهارکننده های رسوب ( فسفونات ) detpmp و hmtpmp (پنتا فسفونات ها) ، omthp (هگزا فسفونات) و hmdp (تترا فسفونات) ارائه شده است. حداقل غلظت بازدارنده (mic) برای هر si با آزمایش طیف وسیعی از نسبت های اختلاط iw / fw آب نمک ایجاد می شود ، که باعث تغییر (i) sr باریت و جرم رسوب ، (ii) نسبت مولی ca2+/mg2+ و ( iii) قدرت یونی مخلوط نمک شده.