تاثیر نوع حلالهای قطبی مورد استفاده در فرایند ساخت غشا بر ساختار و عملکرد غشاهای کامپوزیت pei/pdms

در این پروژه، ساخت غشای کامپوزیت پلی‌اترایمید با لایه فعال پلی‌دی‌متیل‌سیلوکسان به منظور بازیافت مونومر‌ انجام شده است. به منظور ارزیابی عملکرد غشاهای کامپوزیت ساخته شده، از دستگاه تست فشار ثابت و برای ارزیابی ساختار متخلخل غشای پایه از تست عبورپذیری آب در شرایط انتها بسته استفاده گردید. آزمون sem نیز برای بررسی ساختار سطح و مقطع غشاهای تولیدی بکار گرفته شد. همچنن به منظور بررسی کارایی این غشا، آزمایش‌های عبورپذیری و گزینش پذیری گازهای نیتروژن، متان، اتیلن و پروپیلن انجام گردید. با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که غلظت پلیمر بین 23 الی 27 درصد وزنی از پلی‌اتر‌ایمید، برای ساخت غشای کامپوزیت با هدف بازیافت مونومر و هیدروکربن غلظت مناسبی است. همچنین در این پژوهش، استفاده از افزودنی های مختلف و استفاده از ترکیب حلال ها در دستور کار قرار گرفت تا بتوان یک غشای پایه با ساختار سطحی مناسب برای لایه نشانی با پلی دی متیل سیلوکسان تهیه کرد. در این خصوص، استفاده از حلال های nmp/dmf/dioxane بهترین نتیجه را از لحاظ ساختاری و به تبع آن عبورپذیری و گزینش پذیری به همراه داشته است. ترکیب درصد مناسب برای ساخت لایه الترافیلتراسیون که حاوی اجزای pei/nmp/dmf/dioxane می‌باشد به ترتیب wt% 10.25/4.61 می‌باشد. در این نمونه غشای تولیدی، عبورپذیری متان gpu 248 و گزینش پذیری نیتروژن/متان برابر 2.48 به دست آمده است.