کاربرد و تکنولوژی نمودارگیری پتانسیل خودزا (spontaneous potential) در مخازن هیدروکربناته

نمودارگیری، یکی از روش های مهم در اکتشاف و بهره برداری نفت و گاز است که بیش از نیم قرن از بکارگیری آن میگذرد و شناخت پارامتر های پتروفیزیکی با استفاده از داده های چاه پیمایی مستلزم، در دسترس قرار گرفتن انواع نمودارهای چاه پیمایی است. نقش چاه پیمایی در مطالعات اکتشافی هیدروکربن ها و ارزشیابی افق های حفاری بسیار چشم گیر است. که در این جا به پردازش لاگ پتانسیل خودزا می پردازیم، این لاگ شامل ثبت پیوسته و مداوم پتانسیل های طبیعی در قسمت های مختلف چاه نسبت به یک نقطه در روی زمین می باشد، که برای تشخیص لایه های شیلی و ماسه سنگ و تعیین محل نمونه گیری در چاه بدون لوله جداری و تعیین مقاومت آب سازندی در سازند های آب شور و شیرین استفاده می شود. پدیده ی پتانسیل خودزا به علت نفوذ گل حفاری به دیواره چاه ایجاد می شود. نمودار پتانسیل خودزا عمدتا برای ارتباط مسائل زمین شناسی، تعیین ضخامت و مجزا کردن لایه های متخلخل از غیر متخلخل در ترادف شیل، ماسه سنگ و شیل سنگ های کربناته بکار می رود. این نمودار در چاه های بدون لوله ی جداری مورد استفاده می باشد. به طور کلی، هنگام اندازه گیری sp از درون چاه چهار بخش مختلف برای جریانات sp وجود دارد که در این مقاله به آنها پرداخته شده است. این نمودار جزء نمودار های الکتریکی محسوب میشود، که تابع مواردی مانند: سیال حفاری و شوری آب سازند، پایه ی سیال حفاری می باشد.