بررسی هشت هفته تمرین تناوبی بی هوازی بر تغییرپذیری ضربان قلب (hrv) دانشجویان پسر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی هشت هفته تمرین تناوبی بی هوازی بر تغییرپذیری ضربان قلب (hrv) دانشجویان پسر دانشگاه محقق اردبیلی بود. آزمودنی‌های این تحقیق 30 مرد سالم غیرفعال با دامنه سنی 30-20 سال بودند که از میان دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی انتخاب شدند. متغیر مستقل این تحقیق تمرین تناوبی بی‌هوازی بود که به مدت هشت هفته (2 هفته آشناسازی، شش هفته تمرین اصلی) و هر هفته چهار جلسه و هر جلسه 45 دقیقه اجرا شد (هر جلسه تمرینی تناوبی بی‌هوازی شامل 10 دقیقه گرم کردن، 9-6 تکرار دویدن 30 ثانیه‌ای با تمام توان و 5 دقیقه سرد کردن بود. آزمودنی های تحقیق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین تناوبی بی‌هوازی و کنترل قرار گرفتند. نرمال بودن توزیع داده ها، با استفاده از آزمون های شاپیرو- ویلک انجام شد. برای مقایسه تغییرات بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. عملیات‌ها و تحلیل‌های آماری در سطح آماری 05/0p≤ با استفاده از نرم‌افزار آماری spss 23 و excel 2013 انجام ‌شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرین تناوبی شدید بر متغیرهای تغییرپذیری ضربان قلب (sdnn، hf) تغییر معناداری ندارد. با استناد به نتایج این پژوهش و مطالعاتی از این قبیل می توان نتیجه گیری نمود که شدت فعالیت ورزشی به تنهایی فاکتور موثر بر تغییرپذیری ضربان قلب نمی باشد.