مقایسه خودمدیریتی و خودکارآمدی در دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار

خود مدیریتی به فرآیند انگیزش و تشویق افراد توسط خود برای رسیدن به نتیجه می گویند که از طریق آن باورهای منطقی جایگزین باورهای غیرمنطقی‌‌ می شوند. همچنین خودکارآمدی ادراکی مربوط به اعتقادات مردم در توانایی آنها برای تاثیرگذاری بر رویدادهایی است که زندگی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف:هدف پژوهش حاضر مقایسه خودمدیریتی و خودکارآمدی بین دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. این پژوهش، از نوع پژوهش های علی مقایسه ای است. روش تحقیق:جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان مبارکه در سال تحصیلی 1399-1400 بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 363 نفر بود. در این پژوهش از ابزار پرسشنامه خودمدیریتی ملاحسینی و برخوردار و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران(gses) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با به کارگیری نرم افزار spss.26 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خودمدیریتی و خودکارآمدی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد و خودمدیریتی و خودکارآمدی دانش آموزان ورزشکار از وضعیت مطلوب تری برخوردار است. بحث و نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گرفته می شود که ورزش به عنوان یک متغیر مهم در خودمدیریتی و خودکارآمدی دانش آموزان می تواند اثر مثبت داشته باشد و برنامه های درسی تربیت بدنی در مدارس با تاکید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

Comparison of self-management and self-efficacy in athletic and non-athletic students

AbstractSelf-management refers to the process of motivating and encouraging people to achieve results through which rational beliefs replace irrational beliefs. Perceptual self-efficacy is also related to people's beliefs in their ability to influence events that affect their lives. Objective: The aim of this study was to compare self-management and self-efficacy between athletic and non-athletic students. This research is a comparative causal research. Methods: The statistical population included all male and female high school students in Mobarakeh city in the academic year 1399-1400. The sample size according to Cochran's formula was 363 people. In this study, the tools of Mollah Hosseini and Barkhord self-management questionnaire and Scherrer et al.'s self-efficacy questionnaire (GSES) were used. In order to statistically analyze the data, descriptive and inferential statistical methods were used using spss.26 software. Results: The results showed that there is a significant difference between self-management and self-efficacy of athletic and non-athlete students and the self-management and self-efficacy of student-athletes is more favorable. Discussion and Conclusion: Therefore, it is concluded that exercise as an important variable in students' self-management and self-efficacy can have a positive effect and physical education curricula in schools with more emphasis.