رابطه حکومت و ورزش شهروندی

اهمیت ورزش همگانی در شهرهای مدرن امروز بیش از پیش احساس می‌شود. حکومت از طریق دیپلماسی عمومی می تواند بر ذهنیت مردم نسبت به ورزش شهروندی تاثیر داشته باشد. از سویی شادابی مردم و استقبال آنها از ورزش همگانی می تواند شادابی سیاسی و اجتماعی را افزایش دهد. بنابراین، رابطه میان حکومت و ورزش همگانی یک رابطه دوسویه است و تبیین مولفه‌های ارتباط میان این دو می‌تواند به سیاست گذاران در جهت ارتقاء ورزش شهروندی کمک کند. در این تحقیق با نگاهی به مطالعات اخیر در زمینه رابطه حکومت و ورزش شهروندی، با روش کتابخانه‌ای به تبیین مولفه‌های این ارتباط پرداخته شد. نتایج نشان داد که این مولفه‌ها عبارتند از: اصل مکمل بودن سلسله مراتب تصمیم گیری، اصل شفافیت و پاسخگویی، تمرکزگرایی مسئولیت‌ها و منابع ورزشی، اقتدارگرایی یا تفویض اختیارات به مردم، سیاستهای مدیریت منابع انسانی و ابعاد آن شامل کارمندگزینی، آموزش و ارتقا، جبران خدمت و حفظ و نگهداشت، تعهد سازمانی، انگیزش، رضایت شغلی، همکاری با مدیر و همکار، محیط اجتماعی، محیط اقتصادی، محیط سیاسی و حقوقی شامل نگرش دولتمردان و احزاب سیاسی به همگانی شدن ورزش های تفریحی، اسناد فرابخشی مانند قانون اساسی، سند چشم انداز، سیاستهای کلی ابلاغی و همچنین اسناد بخشی، محیط زیست شامل وجود فضاهای طبیعی مانند جنگل، کوه، دریا و وضعیت آب وهوایی ایران، محیط فرهنگی، محیط بین الملل، مدیریت مالی اماکن ورزشی و بازاریابی ورزش‌های مختلف و انسجام سیاسی- اجتماعی، حاکمیت قانون، مشارکت سیاسی و قدرت دولت.