مقایسه میزان استفاده از تجهیزات محافظتی، میزان آسیب دیدگی و نوع مداخله درمانی بازیکنان نخبه والیبال ایران و لیگ ایتالیا

والیبال به عنوان یک رشته دارای تکنیک و جذاب، به یک ورزش اصلی در جامعه، مدارس و دانشگاه ها مبدل شده است. بازیکنان این رشته نیز در معرض آسیب دیدگی می باشند. ازین رو هدف تحقیق حاضر با جامعه آماری دو گروه 15 نفره، مقایسه میزان استفاده از تجهیزات محافظتی، میزان آسیب دیدگی و نوع مداخله درمانی بازیکنان نخبه والیبال ایران و لیگ ایتالیا می باشد. این تحقیق از نوع گذشته نگر بوده و با استفاده از فرم گزارش آسیب فدراسیون جهانی والیبال(fivb) و پرسشنامه خودساخته محققین، بازیکنان مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نتایج این آماری تحقیق می توان بیان کرد که به صورت کلی دو گروه از نظر میزان آسیب دیدگی، ناحیه آسیب دیده، نوع و علت آسیب، مداخله و بهترین روش درمانی و میزان استفاده از تجهیزات محافظتی تفاوت معناداری با یکدیگر ندارند. در بازیکنان ایران ناحیه کمر و در بازیکنان ایتالیا ناحیه مچ پا بیشترین آسیب دیدگی رخ داده است. پارگی های تاندونی شایع ترین نوع آسیب در ایرانی ها و در بازیکنان ایتالیا دررفتگی ها و نیمه دررفتگی ها، پارگی های تاندونی و پارگی های رباطی مشترکا جزو شایع ترین نوع آسیب ها بوده اند. آسیب های ناشی از پرکاری شایع ترین آسیب ها در تیم ایران و آسیب هایی با ماهیت غیر برخوردی نیز جزو آسیب های پرتکرار در تیم ایتالیا محسوب می شود. در هر دو گروه پس از آسیب دیدگی بیشترین مداخلات از نوع پزشکی و فیزیوتراپی بوده است. همچنین از سرمادرمانی و یخ، ماساژ و تکنیک های فیزیوتراپی بیشترین استفاده را در جهت کنترل و درمان آسیب دیدگی های خود داشته اند. میزان استفاده از تجهیزات محافظتی در گروه ایران بیشتر از گروه ایتالیا بوده است. با توجه به تفاوت نوع آسیب های دو گروه اما روش های درمانی و مداخلات تقریبا مشابهی در دو گروه وجود داشته است.از آنجایی که بازیکنان ایتالیا بیشتر به آسیب های حاد را تجربه کرده اند به نظر می رسد استفاده بیشتر آن ها از تجهیزات محافظتی یکی از اقدامات مفید در حوزه پیشگیری از آسیب آن ها باشد.

Comparison of the use of protective equipment, the rate of injury and the type of medical intervention of elite volleyball players in Iran and the Italian League

Volleyball, as a disciplined and attractive discipline, has become a major sport in the community, schools and universities. Players in this field are also at risk of injury. Therefore, the aim of the present study with the statistical population of two groups of 15 people, is to compare the use of protective equipment, injury and the type of medical intervention of elite volleyball players in Iran and the Italian League. This study is retrospective and the players were studied using the FIVB Injury Report Form and the researchers' self-made questionnaire. Based on the results of this research, it can be stated that in general, the two groups are not significantly different in terms of the extent of injury, the affected area, the type and cause of injury, intervention and the best treatment method and the use of protective equipment. In the Iranian players, the lumbar region and in the Italian players, the ankle region suffered the most injuries. Tendon ruptures are the most common type of injury in Iranians and in Italian players Dislocations and partial dislocations, tendon ruptures and ligament ruptures have been among the most common types of injuries. Injuries due to overuse are the most common injuries in the Iranian team and injuries of a non-contact are also among the most frequent injuries in the Italian team. In both groups, after the injury, most of the interventions were medical and physiotherapy. They have also made the most of cold therapy and ice, massage and physiotherapy techniques to control and treat their injuries. The use of protective equipment in the Iranian group was more than the Italian group. Due to the difference in the type of injuries between the two groups, but there were almost the same treatment methods and interventions in the two groups. Since the Italian players have experienced more acute injuries, it seems that their more use of protective equipment is the same. One of the useful measures in the field of preventing their injury.