تاثیر فعالیت بدنی بر شایستگی حرکتی دانش آموزان 11-8 سال شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سطوح فعالیت بدنی با شایستگی حرکتی دانش آموز 11-8 ساله شهر تهران انجام شد. 205 دانش آموز دختر و پسر 11-8 ساله شهر تهران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحقیق: ارزیابی سطح فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه بین المللی سطح فعالیت بدنی، درصد قامت بزرگسالی با استفاده از روش خمیس-روشه به عنوان شاخص بالیدگی جسمانی موردارزیابی قرار گرفت. شایستگی حرکتی با استفاده آزمون شایستگی حرکتی (tmc) ارزیابی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند عاملی و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. نتایج: دانش آموزان با سطح فعالیت بدنی بالا دارای میانگین شایستگی حرکتی بهتری نسبت به کودکان با سطح فعالیت بدنی متوسط و پایین بودند. نتیجه گیری: با توجه به تاثیر سطح فعالیت بدنی، اهمیت بالا بردن سطح فعلیت بدنی را به منظور ارتقا شایستگی حرکتی نشان می دهد.

The effect of physical activity on motor competence of 8-11 year old students in Tehran

Purpose: The aim of this study was to investigate the relationship between levels of physical activity and motor competence of 8-11 year old students in Tehran. 205 boys and girls aged 8-11 years in Tehran were selected by convenience sampling. Materials and Methods: Assessing the level of physical activity using the International Questionnaire on the level of physical activity, the percentage of adult height was assessed using the Khamis-Roche method as an indicator of physical maturity. Motor competence was assessed using the Motor Competence Test (TMC). Data were analyzed using multifactorial analysis of variance and Bonferroni post hoc test.Results: Students with high levels of physical activity had better mean motor competence than children with moderate and low levels of physical activity. Conclusion: Considering the effect of the level of physical activity, it shows the importance of raising the level of physical activity in order to improve motor competence. Keywords : physical activity, motor competence, children, students