تاثیر روش تدریس و روش ارزشیابی بر اجرای موثر درس تربیت بدنی ( مطالعه موردی: دانش آموزان نابینا استان البرز)

درس تربیت بدنی و ورزش، بخشی سازنده در برنامه های آموزشی مدارس و وسیله و روشی برای تامین سلامتی، نشاط و تعادل هیجانی و تربیت اجتماعی است. پژوهش حاضر توصیفی پیمایشی و به روش میدانی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل تمامی دبیران ورزش با سابقه تدریس در مدارس استثنایی استان البرز و مدارسی که دانش‌آموز نابینا دارند، می‌باشند. نمونه‌گیری به‌روش در دسترس انجام شد (52n=) . ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته 20 سوالی بود که روایی صوری پرسشنامه توسط 12 نفر از اساتید تربیت بدنی و کارشناسان با سابقه تربیت بدنی انجام شده است. روایی سازه پرسشنامه توسط تحلیل عاملی اکتشافی بررسی شد (62/0kmo) و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ برابر با 91/0 محاسبه شد. روش‌های آمار توصیفی جهت توصیف متغیر های تحقیق و از روش‌های آمار استنباطی (آزمون فریدمن،یومن ویتنی) جهت آزمون فرضیه ها استفاده شد و سطح معنی‌داری (05/0= α) تعیین شد. یافته‌های تحقیق نشان داد که روش تدریس در اولویت بالاتری نسبت به روش ارزشیابی قرار دارد. براساس نتایج تحقیق پیشنهاد می‌شود به روش تدریس و روش ارزشیابی درس تربیت بدنی توجه ویژه شود، تا از طریق درس تربیت بدنی بتوان به رشد و توسعه ابعاد جسمانی، روانی دانش‌آموزان نابینا کمک بیشتری شود.