تاثیر هشت هفته پروتکل تمرینی نهایت آمادگی بر تعادل، عملکرد راه رفتن و کیفیت زندگی بیماران آسیب نخاعی پاراپلژی

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته پروتکل تمرینی نهایت آمادگی بر تعادل، عملکرد راه رفتن و کیفیت زندگی بیماران آسیب نخاعی پاراپلژی بود. 18 مرد با آسیب نخاعی پاراپلژی بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند، که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (سن: 77/13 ± 77/41 سال، قد نشسته: 22/6 ± 27/83 سانتی متر، وزن: 52/7 ± 76/74 کیلوگرم) و تجربی (سن: 19/10 ± 00/34 سال، قد نشسته: 32/6 ± 75/80 سانتی متر، وزن: 84/6 ± 83/75 کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها قبل از شروع تمرینات، پرسشنامه های مربوط به کیفیت زندگی را پر کرده و تعادل و سرعت راه رفتن آنها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس گروه تجربی به انجام 8 هفته تمرینات منتخب نهایت آمادگی (سه جلسه در هفته) پرداختند. در طی این مدت زمان از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت‌های درمانی معمول خود را انجام دهند. پس از اتمام تمرینات از دو گروه کنترل و تجربی پس آزمون به عمل آمد. برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد قد، وزن و شاخص توده بدن آزمودنی ها و نیز گزارش نتایج اندازه گیری های هر گروه از آمار توصیفی و برای مقایسه دو گروه از آزمون تی همبسته و آنکوا در سطح معناداری 05/0p< استفاده شد. نتایج کلی تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات منتخب نهایت آمادگی می تواند در بهبود تعادل (001/0=p)، عملکرد راه رفتن (001/0=p)، نمره کل کیفیت زندگی (001/0=p) و ابعاد رضایت سلامت و کارکرد (001/0=p)، رضایت روانشناختی/معنوی (001/0=p)، اهمیت سلامت و کارکرد (001/0=p)، اهمیت روانشناختی/معنوی (001/0=p) معلولان با آسیب نخاعی پاراپلژی تاثیر داشته باشد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد که انجام تمرینات نهایت آمادگی در کنار درمان های رایج برای افراد با این مشکل موجب بهبود معنی داری در میزان تعادل، سرعت راه رفتن و نیز کیفیت زندگی می شود.

Effect of a 8-week Ultimate fitness exercise on balance, Walking function and quality of life in paraplegic spinal cord injury patients

The main purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of ultimate fitness training protocol on balance, gait performance and quality of life of patients with paraplegic spinal cord injury. In this quasi-experimental study eighteen men with paraplegic spinal cord injury participated in this study voluntarily, who were randomly divided into control (Age: 74.76 ± 7.52 years, sitting height: 83.27 ± 6.22 cm, weight: 74.76 ± 7.52 kg) and experimental groups (Age: 34.00 ± 10.19 years, sitting height: 80.75 ± 6.32 cm, weight: 75.83 ± 6.84 kg). Subjects filled out quality of life questionnaires before exercise and their balance and walking speed were assessed. Then the experimental group performed 8 weeks of selected exercises of maximum readiness (three sessions per week). During this time, the control group was asked to perform their usual therapeutic activities. After the exercises, post-test was performed in both control and experimental groups. For inferential data analysis correlated t-test and ANKOA were used at a significance level of P