تاثیر تمرینات پیلاتس بر بهبود درد و زاویه سر به جلو زنان میانسال مبتلا به کم تحرکی ناشی از خانه نشینی در دوران کرونا

مقدمه: کم تحرکی اجباری در دوران کرونا، پدیده ای انکارناپذیر میباشد. در این بین کم تحرکی در کنار استفاده مفرط از وسایل الکترونیک نظیر تلفن همراه، شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی نظیر عارضه سربه جلو را در پی داشته است. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات پیلاتس بر بهبود درد و زاویه سربه جلو زنان میانسال مبتلا به عارضه سربه جلو میباشد. روش شناسی: تعداد 20 زن میانسال مبتلا به عارضه سربه جلو بصورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 نفر، با میانگین و انحراف استاندارد: سن 8/3±4/38 سال، قد 3/5±5/167 سانتیمتر، وزن 7/8±5/67 کیلوگرم) و کنترل (10 نفر، با میانگین و انحراف استاندارد، سن 1/4±1/39 سال، قد 8/4±4/165 سانتیمتر، وزن 5/6±4/68 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه به انجام تمرینات پیلاتس پرداختند. قبل و پس از اتمام 8 هفته تمرینات، زاویه سر به جلو تمامی آزمودنی ها بوسیله گونیامتر اندازه گیری شد. میزان درد ناحیه گردن و شانه آزمودنی ها نیز به وسیله مقیاس بصری vas مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین زاویه سر به جلو و همچنین میزان درد آزمودنی های گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل پس از انجام تمرینات، به طور معنی داری بهبود یافت(05/0p≤).بحث: بهبود درد و زاویه سر به جلو آزمودنی ها را میتوان به بهبود حس عمقی و قدرت عضلات ناحیه فوقانی ستون فقرات نسبت داد. بنابراین این شیوه تمرینی را میتوان به عنوان راهکاری برای دوری از کم تحرکی و ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از آن پیشنهاد کرد. واژگان کلیدی: پیلاتس- درد- سربه جلو- کرونا- کم تحرکی