راهکارهای کاهش پیامد‏ها و آثار فقر بر اجتماع و خانواده از دیدگاه امام علی(ع)

از آنجایی که تمامی افراد جامعه اعم از مسلمان و غیرمسلمان باید در تامین نیازهای اولیه معیشت خویش و رسیدن به وضعیت اقتصادی مناسب با شرافت و کرامت انسانی شان تلاش کنند، تا موجبات رفاه عمومی خود و اطرافیان شان در جامعه فراهم گردد؛ مسایل اقتصادی یکی از موضوعات مهمی است که همواره انسان‏ها با آن مواجه بوده و در سیره و سنت ائمه معصومین (سلام الله) نیز مکرر به آن اشاره شده و اصول روش‏هایی برای آن ذکر شده است. از جمله پدیده‏های اجتماعی که همه جوامع با آن درگیر بوده و کم وبیش به آن مبتلا هستند، فقر است که می‏تواند چون غده‏ای سرطانی در جامعه گسترش یابد و به تعبیر جامعه شناسان، فقر، فقر می‏زاید و می‏تواند آثار سوء آن گریبان گیر همه آحاد اجتماع و حتی ثروتمندان گردد. این مسئله می‏طلبد که رفع آثار و تبعات آن از جمله الزاماتی باشد که هم خود افراد و هم مسئولین و حاکمان در جهت زدودن آن تلاش بیش از پیش نمایند. امام علی(ع) به عنوان پرچمدار عدالت، مبارزه گسترده‏ای را چه در دوران خلافت و چه قبل از آن با فقر و تهیدستی انجام داده و در درگاه خداوند از جمله حاجاتش این بود که: خدایا آبرویم را با بی‏نیازی نگهدار و با تنگدستی شخصیت مرا لکه دار مفرما چرا که فقر، همان مرگ بزرگ است. هدف مقاله این است که به روشی توصیفی و مستند و تا حد امکان با سیره و روش امام(ع) در مبارزه با فقر و رهنمودها و راهکارهای ایشان در جهت زدودن آثار فقر بحث و مطالبی را بیان نماید.