علل و پیامدهای فقر فرهنگی و فرهنگ فقر در سیره حضرت علی(ع) (رابطه فقر و طلاق)

فقر یک واژه عام و مشتمل بر مباحث مختلف از جمله فقر فرهنگی، فقر آموزشی، فقر عاطفی، فقر معنوی، فقر اقتصادی، فقر سیاسی و... است. فقر، معلول عوامل مختلف و متعددی است و نتایج تلخ و ناگواری به دنبال دارد. فقر از هر نوع آن بد و مذموم است اما فقر فرهنگی یکی از تلخ‏ترین و گزنده‏ترین نوع فقر است. فقر فرهنگی بر طرز تفکر، گفتار، رفتار و شخصیت انسان اثر می‏گذارد و اعتماد به نفس، سلامت و صلابت شخص را می‏کاهد. اگر عدالت نسبی در یک جامعه رواج نداشته باشد قطعا پدیده شوم و منحوس فقر با طیف وسیع خود، دامن عده‏ای را خواهد گرفت. حاکمیت قانون و توزیع مناسب منابع به رفع و برطرف نمودن فقر کمک می‏کند در غیر این صورت اختلاف شدید طبقاتی، تبعیض و بی‏عدالتی، فساد و بی‏اخلاقی، تزلزل بنیان خانواده و رواج فساد و فحشا در جامعه گسترش پیدا می‏کند و پیامدها و آسیب‏های فراوانی به دنبال آن در جامعه حادث خواهد شد. امام علی(ع) در ذم و نکوهش فقر و ره آورد شوم آن می‏فرمایند: همانا فقر دین انسان را ناقص و عقل را سرگردان می‏کند و عامل دشمنی است همچنین آن امام همام فقر را مرگ بزرگ می‏نامند. دین مبین اسلام هرگز انسان را به ریاضت مالی فرهنگی و دوری از دنیا دعوت نمی‏کند با این حال فرهنگ فقر برای انسان محروم و مستضعف نوعی شیوه زیستن شرافتمندانه است که فقر باشرافت را بر مکنت بی‏شرافت ترجیح می‏دهد. برای روشن شدن موضوع به صورت مصداقی، رابطه فقر و طلاق را از همین دیدگاه مورد کنکاش قرار می‏دهیم.