واکاوی علل فقر اقتصادی و راهکارهای مقابله با آن بر اساس آموزه‏های امام علی(ع) در نهج‏البلاغه

فقر اقتصادی از جمله پدیده‏های اجتماعی است که رابطه‌ دو‌سویه با انحرافات اجتماعی شایع در جامعه‌ انسانی دارد؛ بدین معنی که فقر مادی هم می‏تواند معلول آسیب‏های اجتماعی باشد و هم نقش محوری عِلی در انحرافات جوامع انسانی ایفا نماید. در آموزه‏های علوی(ع)، آثار سوء متعددی برای فقر از جنبه‏های فردی و اجتماعی بیان شده‌است؛ چنانچه در نهج‏البلاغه از فقر با عنوان “مرگ بزرگ” و “ناقص کننده دین” یاد شده‌است. از این رو، توجه به راهکارهای مقابله با فقر و تقلیل آسیب‏های آن در جامعه حایز اهمیت است. بر همین اساس پژوهش پیش‌رو که از گونه تحقیقات مطالعه‌ای است، با روش توصیفی تحلیلی و با هدف بررسی رابطه‌ فقر اقتصادی و آسیب‏های اجتماعی، به بیان راهکارهای مقابله با آن با تکیه بر سیره‌ امام علی(ع) پرداخته‌است. نتایج پژوهش این مطلب را نشانگر است که امام علی(ع) پیامدهای فقر اقتصادی را در سه حوزه “ضعف اعتقادی”، “سقوط اخلاقی” و “فساد و زوال عقول آدمیان” مطرح می‏کند و در بیان عوامل تاثیر‌گذار در ایجاد، پیش‌گیری و مبارزه با این معضل اقتصادی‌اجتماعی، به نقش مهم و بی‌بدیل سه گروه “حاکمان”، “مردم” و “خود فقرا” اشاره می‌نماید. توجه به این عوامل و راهکارهای تقلیل فقر در جامعه، نقش مهم در پیش‌گیری و مقابله با فقر اقتصادی و آسیب‏های آن خواهد داشت.