بررسی فقر آموزشی و تاثیر آن بر فرهنگ فقر و چرایی آن در جامعه

عدم دسترسی به سطح معین و حداقل رفاه که از آن به عنوان فقر یاد می‏شود، پدیده‌ای جهانی است و در کشور ایران نیز به عنوان یک چالش اساسی مطرح است. آموزش ابزاری حیاتی برای بهبود آسایش و ریشه‌کنی فقر کشورها و راهبردی جهانی برای کاهش فقر به شمار می‎رود. مبارزه با فقر مستلزم شناخت عوامل موثر بر فقر می‏باشد و در این ارتباط دانشمندان و صاحبنظران آموزش و سرمایه‌گذاری در نیروی انسانی را از عوامل تاثیر‏گذار و به عنوان راه حلی جهت خروج از فقر یاد می‏کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی فقر آموزشی و تاثیر آن بر فرهنگ فقر و چرایی آن در جامعه است. برای این منظور از بررسی و مرور منابع موجود در این حوزه استفاده شده است. نتایج بررسی‏های مختلف نشان می‌دهد که آموزش و تربیت صحیح نیروی انسانی تاثیر کاهنده در بر فقر داشته و سبب بهبود فرهنگ فقر می‏شود. در واقع با افزایش سطح آموزش، قابلیت‌های فرد و خانوار ایرانی ارتقاء یافته و قدرت انطباق با شرایط و حل مشکلات افزایش پیدا می‏کند. لذا توسعه انواع آموزش و افزایش کیفیت تحصیلات و سرمایه‌گذاری در امر تربیت نیروی انسای از محل منابع دولتی توصیه می‏شود.