کاهش فقر آموزشی و باز ماندگی از تحصیل با رعایت عدالت آموزشی در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران

عدالت آموزشی بنیان فکر و فرهنگ یک جامعه است که جزیی از عدالت فرهنگی بوده و زمینه بر خورداری افراد یک جامعه از همه امکانات برابر آموزشی را فراهم می‏آورد. عدم وجود عدالت آموزشی سرعت رشد و پیشرفت تمدن بشری را کم کرده و سبب گسترش تضاد طبقاتی و فقر آموزشی و بازماندگی از تحصیل می‏گردد. بنابراین یکی از شاخص‏های مهم عدالت محوری فراهم شدن امکان رشد و اعتدال آموزشی برای همه مردم صرف نظر از جنس، نژاد، طبقه، قومیت و رنگ است. لزوم برخورداری از آموزش‌وپرورش رایگان و با کیفیت مناسب برای تمام افراد در سن آموزش، دغدغه‌ای اساسی است، که از آن به عنوان عدالت آموزشی یاد می‏شود. وجود چالش‌ها و موانع مختلف در اجرای هدف یاد شده، منجر به شکل‌گیری نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‏هایی شده است؛ در این تحقیق به شیوه توصیفی و از نوع تحلیل اسنادی و با انجام شده است. به صورت فیش برداری از منابع اسنادی همچون مقالات و کتاب‏ها خواهد بود. و سایت‏های معتبر به شرح: سایت‏های داخلی: sid، civilica، noormags، magiran و سایت‏های خارجی : eric، googlescholarو اسناد بالا دستی از جمله سند تحول بنیادین آموزش و پرورش. تهیه شده است، ضمن گرد آوری آمار بازماندگان از تحصیل راهکار‏هایی برای برای کاهش فقر و بازماندگی از تحصیل با رعایت عدالت آموزشی ارایه شده است.