فقرزدایی در سیره امیرالمومنین(ع) با تدوین سند کاهش فقر و لزوم استفاده در برنامه 5 ساله هفتم کشور

دانشمندان علوم اجتماعی وعلوم اقتصادی که پدیده فقررا بررسی وتعریف نموده‏اند. ازنظراقتصادی فقرمطلق راباهزینه‏های همچون خوراک، پوشاک سرپناه وسوخت گرمایشی درحدواندازه زیستن تبین نموده‏اند. فقروتنگدستی ممکن است سبب کشانده شدن فقرا به سوی انجام جنایات، فحشاء، سرقت وسایررفتارهای نابهنجاردرجامعه گردد. چنین امری دست کم بیانگررابطه‏ی همبستگی بین فقروانحرافات اجتماعی است. باتوجه به رویکرد فن آورانه جدید بشری، جامعه اسلامی نیز کلیه امورات مختلف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و... را حتما از طریق روش تحلیلی وعلمی ابتدا برنامه‏ریزی نموده وبه صورت بخشنامه، دستورالعمل، شیوه نامه، سند و... تدوین و تهیه نماید و سپس اجرا نماید. در مقوله فقر که پیچیدگی‏های بسیاری دارد نیز باید چنین روشی را انتخاب نمود. بر همین اساس اقدامات تقنینی مورد نیاز در قانون برنامه هفتم توسعه و سایر قوانین مربوطه با تعامل و همکاری مرکزپژوهش‏های مجلس و کمیته امداد امام خمینی(ره) جهت تدوین سند کاهش فقر به عنوان یک سند لازم الاجرا برای کلیه سازمان‏ها، نهادها، دستگاه‏ها و موسسات خیریه با یک برنامه کوتاه‏مدت 5 ساله می‏تواند (برنامه 5 ساله هفتم کشور) در راستای کاهش فقر گام موثری طبق سیره امیرالمومنین(ع) برداشت. گزیده‏ای از فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در مورد نیازمندان در بیانیه گام دوم انقلاب: در جمهوری اسامی، دل‏های مسوولان بطور دایم باید برای رفع محرومیتها بتپد و از شکافهای عمیق طبقاتی بشدت بیمناک باشد. در جمهوری اسلامی، تبعیض در توزیع منابع عمومی بشدت ممنوع است. همچنین غفلت از قشرهای نیازمند حمایت، به هیچ رو مورد قبول نیست. دررژیم طاغوت، مردم بیشتر شهرها بویژه مناطق دوردست و روستاها در آخر فهرست و غالبا محروم از نیازهای اولیه‏ی زیرساختی و خدمت‏رسانی بودند. جمهوری اسالمی در شمار موفقترین حاکمیتهای جهان در جابه جایی خدمت و ثروت از مرکز به همه جای کشور، و از مناطق مرفه نشین شهرها به مناطق پایین دست آن بوده است.