اثربخشی برنامه معنویت درمانی مبتنی بر پذیرش خود بر احساس عاملیت و خودکارآمدی در نوجوانان نابینا

بینایی یکی از مهم‌ترین حواس و ارزنده‌ترین نعمت خداوند به بندگان است. معلولیت بینایی یک مشکل سلامتی در سطح جهان بوده و هر 7 دقیقه، یک نفر در جهان دچار آسیب بینایی می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه معنویت درمانی مبتنی بر پذیرش خود بر احساس عاملیت و خودکارآمدی در نوجوانان نابینا شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه نوجوانان نابینای شهر تهران بود که از این جامعه 30 نوجوان نابینا به صورت دسترس انتخاب از دبیرستان نابینایان انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگماری شدند. برای جمع آوری داده‌ها پرسشنامه احساس عاملیت (فراهانی و همکاران، 1396) و پرسشنامه خودکارآمدی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاد شد. نتایج نشان داد که برنامه معنویت درمانی مبتنی بر پذیرش خود بر احساس عاملیت و خودکارآمدی در نوجوانان نابینا تاثیر معنی دار دارد (05/0p>). بنابرین می‌توان اظهار داشت معنویت درمانی، مداخله‌ای موثر جهت ارتقا خودکارآمدی و احساس عاملیت در نوجوانان نابینا می‌باشد.