تحلیل ابعاد اهداف اجرای ارزشیابی مستمر در نظام آموزشی کشور

هدف اصلی این مقاله تحلیل اهداف اجرای طرح ارزشیابی مستمر در نظام آموزشی کشور است. ارزشیابی پایانی از اصول روانشناسی کلاسیک و رفتارگرایی پیروی می کند که از نقاط ضعف آن می توان به نتیجه مدار بودن، ایجاد اضطراب و تقویت حس رقابت ناسالم اشاره کرد. با توجه به نقاط ضعف بیان شده، ارزشیابی پایانی جای خود را به ارزشیابی مستمر داد که به جای ارزشیابی در پایان آموزش در طول فرایند تدریس با ارائه بازخوردهای اصلاحی انجام می شود. اکنون یک دهه از تغییر ارزشیابی از پایانی به مستمر می گذرد. بنابر توضیحات اشاره شده، روش پژوهش تحلیل اسناد و مقالات است تا میزان تحقق اهداف ارزشیابی کیفی را در نظام آموزشی کشور تحلیل و بررسی نماید. در این راستا در بخش نخست این مقاله به ضرورت تغییر رویکرد ارزشیابی در نظام آموزشی کشور پرداخته و سپس تاثیر ارزشیابی مستمر بر اهداف شناختی، روانی-حرکتی و عاطفی بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد در حوزه اهداف شناختی دانش آموزان تحت ارزشیابی مستمر عملکرد بهتری در ابعاد مختلف مانند آزمون های ریاضی و املا دارند. در اهداف عاطفی دانش آموزان تحت ارزشیابی مستمر اضطراب کمتر، علاقه مندی بیشتر به آموزش و حس رفاقت بیشتری نشان داده اند. اهداف روانی-حرکتی نیز افزایش عملکرد در حوزه های حرکتی در نتایج مطالعات نشان داده شده است. در نهایت نتایج حاکی از آن است که ارزشیابی مستمر باعث بهبود عملکرد دانش آموزان در هر سه حوزه در طول یک دهه گذشته شده است.